Op 21 november is Tinus van Breda overleden.

Ooit was hij door wijlen mevrouw Rotgans (die zich vlak na de tweede wereldoorlog over het Schipperke ontfermd heeft en er voor zorgde dat deze leuke hondjes niet uit zouden sterven) betrokken bij het verenigingsleven.

Vanaf die tijd hield Tinus zich bezig met bestuurstaken. Jarenlang was hij penningmeester en een spin in het web bij de Vrienden van het Schipperke.

Hij is medeoprichter van de in september 2022 opgerichte nieuwe “Vereniging Schipperkes Nederland”.

Tinus kende de afstamming van bijna alle Schipperkes. Hij kon vertellen wat voor honden de voorouders waren, hun gezondheid, hun type. Dat is heel waardevolle informatie voor wie het ras in stand wil houden volgens de klassieke standaard.

Hij hielp met de partnerkeuze en wanneer men iets niet wist: een telefoontje en Tinus wist raad!

Ook had hij vele connecties over de gehele wereld met Schipperke fokkers.
Hij ging bij vele nestjes op bezoek om de jonge dieren te beoordelen.
Vele honden-dagen, shows, wandelingen, puppy reünies werden door hem georganiseerd.

Zijn laatste fokteefje Femke was de laatste dagen voor zijn heengaan bij Tinus.
Zij waakte bij hem liggend op een stoel naast Tinus’ bed.
Niemand kon haar bij hem wegroepen. Tot de laatste dag, toen kroop Femke bij Tinus in bed, ze likte zijn neus, duwde haar kopje onder zijn arm zodat ze geaaid zou worden. Toen dat niet meer gebeurde ging ze tegen Tinus hoofd aanliggen.

Een tijdje later stierf hij, toen is Femke weggegaan en wilde ze niet meer bij Tinus gaan kijken.

In gedachte zien we Tinus hier breeduit om glimlachen. “Het is toch!!!”

Wij missen een aimabel mens, een groot kynoloog, een geweldig goede steun en toeverlaat voor elke beginnende honden eigenaar. Een vriend van mens en dier.

Tinus zal nooit worden vergeten als we het over het Schipperke hebben.

Tinus bij de begeleiding van de paring voor zijn laatste nestje.

Herinnering op de crematie

Daar staan wij dan,

Vroeg in het voorjaar was Tinus bij ons op bezoek. Hij zou die week naar de specialist gaan. Ik had hem gevraagd hoe het met hem ging, aan zijn houding en gezichtsuitdrukking was wel duidelijk te zien dat het toch niet zo goed was allemaal.
Later in die week belde Tinus mij op.
Hij vertelde gewoon helder en duidelijk dat de specialist had gezegd dat de kanker nu in alle hevigheid terug was en de longen aan tastte.
“Er kan niets aan gedaan worden zegt de dokter….. ik kan geen chemo of bestraling verdragen omdat mijn urinewegen en nieren dit niet aan kunnen”!!!!!

U begrijpt dat dit telefoontje er bij mij erg hard inkwam.
“Ik hoop dat ik nog een poos kan blijven leven"  zei Tinus.

Het leven ging verder, we hadden een mooie wandeling met de “Vereniging Schipperkes Nederland”. De nieuwe vereniging waar Tinus zo blij om was dat we deze op hadden gericht.

Tinus werd 80 jaar en deze verjaardag vierde hij samen met familie en een groep leden van de vereniging die hartelijk welkom waren bij Tinus zijn broer en schoonzus  op hun erf.
Het was dubbel feest omdat Tinus tevens maar liefst 51 jaar Schipperkes fokte.

Zijn allerlaatste zelf gefokte nestje werd op 27 april verwekt, Tinus begeleidde deze paring kundig als van ouds.
Het werden vijf hondjes die hij nog samen met de hulp van Wim heeft groot gebracht.

Nadat deze hondjes uit zijn gevlogen is het met de gezondheid van Tinus snel achteruit gegaan.
Hij kreeg erge pijn, en kon niet meer thuis blijven, de zorg voor hem werd te intensief.
Tinus werd daarna liefdevol verzorgd in het verpleeghuis.
Tot afgelopen donderdag.
woensdag was hij naar zijn vertrouwde huis teruggebracht en is hij thuis in zijn eigen kamer gelegd.
Femke, zij is het door hem zelf gefokte Schipperke, was vanaf die dag onafscheidelijk van Tinus.
Ze lag vlak naast zijn bed op een stoel en liet zich er niet vandaan roepen.
Op 21 november de dag dat Tinus is heengegaan stapte Femke opeens van de stoel en ging ze bij hem in bed. Wim liet dat gebeuren en keek hoe het hondje zich gedroeg.
Femke likte eerst zijn neus, daarna wilde het lieve dier Tinus zijn arm omhoog werken zodat hij haar zou aaien, toen dat niet gebeurde ging ze aan het hoofdeinde van het bed tegen Tinus zijn hoofd liggen.
Daar lag ze rustig te waken.
Totdat Tinus in het bijzijn van Wim overleed, nadat hij stierf ging Femke hem overal besnuffelen. Ze likte zijn handen en bekeek hem aan alle kanten, het was of ze hem terug wilde roepen. Toen duidelijk was dat dit niet meer ging gebeuren en ze begreep dat Tinus gestorven was ging ze bij hem weg en wilde ze ook niet meer zijn kamer in.

Wat zou Tinus dit gedrag van zijn geliefde hondje prachtig hebben gevonden!!!!
In gedachte zie ik hem hierom lachen.
Tinus kon hier zo van genieten!!!!
“Het is toch..” zei hij dan.

Zelf heb ik Tinus leren kennen als iemand die overal mee wilde helpen als het over de hondjes ging.
Hij wist de stambomen van heel veel honden uit zijn hoofd compleet met hun plus en minpunten.
Als je graag een nest wilde bij jouw teefje? Vraag aan Tinus welke reu je daarvoor het beste kunt gebruiken, en de paring?
Lukte dat nog niet zo? Laat het teefje maar bij Tinus, hij spaarde tijd noch moeite om er voor te zorgen dat er een geslaagde paring met beide dieren was.
Wat waren we dan blij met ons gedekte teefje, waar dan de dagen van af werden geteld, is ze drachtig of niet???. Zodra de geboorte achter de rug was, Tinus bellen!!!!
Hij kwam steevast kijken zodra de puppy’s zes weken oud waren.
Het is  ontroerend als ik eraan terugdenk dat Tinus zo dus een keertje met Jeanne van Beers op bezoek kwam.
Zij wilde foto’s van de hondjes maken, en terwijl zij daar mee bezig was zag ik Tinus op handen en knieën bij mij achter het huis op de grond bezig te spelen met de kleine puppy’s.

En Tinus gaf ook graag altijd iets mee als er mensen bij hem op bezoek waren geweest…..
Wil je een maaltje boontjes mee?
Een struik andijvie? Een verse krop sla uit de tuin?

Lieve mensen, wij hebben van Tinus een taak overgenomen.

Ik heb persoonlijk erg veel aan onze lieve mentor, vriend, steun en toeverlaat wat het hondengebeuren betreft te danken.

De eerste ontmoeting met Tinus was op een hondenshow.
Ik was op zoek naar een mooi reutje voor mijn teef om een nest te krijgen.
Ik vroeg aan “die lieve wat oudere man…. Die zo rustig met dat kleine zwarte hondje liep” of ik zijn reutje voor mijn teefje mocht.

“Wat is de stamboom van uw teef……”

Die vraag zei mij alles, dit had ik nodig, dit is iemand die wist waar het over ging in de fokkerij.
Daarna heeft Tinus mij van alles geleerd over het ras.
Welke reu welk type, afstamming, gezondheid, huis tuin en keuken ins en outs over de fokkerij, noem maar op.
Ook de kennelnaam.
Pas bij mijn achtste nest had ik op aanraden van Tinus “jouw kwaliteitskeurmerk” zoals hij het noemde aangevraagd.

We zijn zo blij met wat jij ons na hebt nagelaten Tinus
We zullen je nooit vergeten als we het over Schipperkes hebben.

En de overgenomen taak???

We zullen ervoor zorgen dat "jouw leuke ras" in stand wordt gehouden en bewaard voor ons nageslacht.

Kennel van de Moerheuvel

Deze kennel is van Tinus van Breda, hij is een begrip in Nederland als het gaat over het Schipperke ras. In 1972 is hij van start gegaan met de kennel van de Moerheuvel. De stam begon met de aankoop van Valentine des Oblats uit België. Haar ouders waren Oppi de la Haine en Nigra de la Haine. Valentina heeft meerdere goede nakomelingen gebracht die hun stempel hebben gedrukt op de verdere ontwikkeling van het Schipperkeras binnen Nederland.