De gezonde Schipperke.

1. Een gezond gewicht

Het gewicht van uw hond is belangrijk voor het controleren van zijn gezondheid. Dit is voor elk Schipperke weer anders omdat ze gewoon niet allemaal even groot zijn, check daarom goed wat het ideale gewicht van uw hond moet zijn.

Een gezond gewicht kunt u ook heel gemakkelijk van de buitenkant controleren. Zijn taille moet goed zichtbaar zijn en mooi (scherp) overlopen in de heupen. De ribben mogen niet te zien zijn, maar wel goed voelbaar. Wanneer beide onder een laag vet verborgen zijn kampt de hond met overgewicht.

Waarom is overgewicht slecht voor een hond?

Overgewicht bij een hond kan exact dezelfde problemen veroorzaken als bij een mens. Zoals b.v. diabetes, hart- en long problemen, diverse huidirritaties en zelfs kanker. 

Kies altijd voor hondenvoeding wat een juiste samenstelling heeft van vlees, rijst en granen. Sommige brokken bevatten soms wel meer dan 75% aan granen. Het is belangrijk dat de voeding alle benodigde vitaminen, aminozuren en mineralen bevat. De fabrikanten van de bekende merken hondenvoer zorgen voor een uitstekend samengesteld voedsel afgestemd op alle levensfasen van de honden, puppy, volwassenen voer, senior, en voeding voor zogende en drachtige teefjes.

2. Een gladde huid

De huid van de hond is soepel, zonder enige vorm van uitslag, irritaties, bultjes of korstjes. Een gezonde hond krabt niet tot weinig. Krabt of bijt uw hond zich tegelmatig? Dan kan dit wijzen op huidallergie of een insectenbeet. Controleer vaak, zeker na een wandeling in de natuur of er teken of vlooien in de vacht hond zitten.

TIP! Douche een hond alleen wanneer dat nodig is. Vaak douchen (bijv. 1x per week) is slecht voor de huid en kan leiden tot huidirritaties.

Bella

Dochter van Ulayka van het Beukenerf en Lex Luthor du Dragon Rouge de Jupiter

3. Een glanzende vacht vooral op de kop en poten.

Het is makkelijk om een gezonde hond aan zijn vacht op fitheid te beoordelen. Een gladde en glanzende vacht betekent dat de natuurlijke talgklieren van de hond goed werken. Een dof plukkerig haarkleed betekent, of hij is volop aan het verharen, of hij is niet goed in conditie. En een gezonde hond stinkt niet, hij ruikt wel naar hond maar niet vies.

De vacht moet vol zijn en geen kale plekken vertonen. Heel veel huidschilfertjes is daarnaast ook een teken dat de hond last heeft van huidirritaties.

Inci in de mand

4. Verdere kenmerken van een gezonde hond 

Lichaamstemperatuur ligt tussen de 37 en 39 graden celcius.

Heldere ogen: Een gezonde viervoeter heeft een heldere, sprankelende oogopslag. Zijn de ogen glazig, scheiden ze troep af en constant waterig? Raadpleeg dan een dierenarts

Stevige ontlasting: De uitwerpselen zijn stevig en vrij van parasieten, wormen of larveneitjes. Diarree of een grijzige gloed kan duiden op een maagprobleem.

Oren: Wanneer de binnenkant van de oren licht roze zijn dan zijn de oren gezond. Er mag een klein spoortje oorsmeer zitten. Afscheiding en overmatig oorsmeer kan duiden op ongezonde oren.

Tandvlees en adem: Een mond is tevens een goede indicatie van een gezonde hond. Mooi licht roze tandvlees en een niet overmatig stinkende adem geeft een gezonde bek weer. Check de tanden van de hond regelmatig. Vertrouwt u het niet? Raad pleeg een dierenarts.

Leonora de Wakkere Rakker poseert graag....

Moet de neus van de hond nat zijn 

Een krukdroge neus die bovendien warm aanvoelt is niet goed, dan heeft uw Schipperke mogelijk ook koorts.
Een gewoon droog neusje wil niet zeggen dat uw hond ongezond is. Sterker nog de mate van natheid verschilt per hond en kan zelfs gedurende dag fluctueren. Pas wanneer de neus overmatig nat is, slijm en snot afstoot of de neus scheurtjes vertoont is het slim om een dierenarts te bezoeken.

5. Actief

Een gezonde hond heeft zin om te spelen, rent graag en is niet snel uitgeput na een partijtje ravotten. De mate van energie verschilt natuurlijk per hond. Is uw Schipperke van nature heel energiek en plots niet meer? Dan kan er iets aan de hand zijn. Houd dit daarom goed in de gaten.

6. Alert

Een gezonde Schipperke is attend en reageert goed en snel op de commando’s van het baasje. De houding en oren zijn hiervoor een goede graadmeting. Richt u daarop bij het beoordelen van de alertheid.

Bij waak- en speurhonden is waakzaamheid of drang om te speuren ook een goede indicatie over zijn gezondheid. Wanneer een Schipperke zich slecht voelt heeft hij geen drive to please meer.

Ach ja, als wij ziek zijn hebben we ook geen zin de stad in te gaan winkelen.

7. Sociaal, lekker samen er op uit trekken...

Schipperkes zijn van nature erg sociaal en gericht op het gezin. Een sociale, gezonde hond komt naar je toe en geeft zelf aan wanneer hij wil spelen of aandacht wil. Merk je dat het dier zich terug trekt, houdt dit in de gaten. Dit kan betekenen dat het zich niet goed voelt.

Het hoeft niet altijd meteen iets ernstigs te zijn als een Schipperke opeens even wat minder goed in zijn vel zit. 

Leonora "Noortje" is helemaal op de baas gericht

DE VOEDING VAN UW HOND

Gezondheid begint met een goede voeding.
Nu is voor iedere fabrikant zijn voeding altijd het beste en goedkopere merken onderscheiden zich nogal eens door het predikaat "net zo goed als...." (vul het duurdere merk maar in)
Op papier zit in de verschillende kant en klare hondenvoeders over het algemeen ongeveer hetzelfde als het gaat om percentage eiwitten, vetten en koolhydraten.
Er zijn echter wel grote verschillen in de soorten grondstoffen die worden gebruikt. Vaak is het moeilijk als buitenstaander vast te stellen wat nu echt goed is en wat niet.
Voor ons geldt nog steeds de meest simpele stelregel: "alle waar is naar zijn geld". Goedkoper voer betekent dan ook vaak goedkopere (en dus vaak ook minder goede) grondstoffen. Wij kiezen daarbij voor gerenommeerde merken waarvan we weten dat goed onderzoek is gedaan naar het effect van het voer op de vitaliteit en gezondheid van uw dier.

Naast een aantal "basisvoeders" voor pups, volwassen en oudere honden waarbij onderscheid wordt gemaakt tussen verschillende rassen, en of de dieren gecastreerd of gesteriliseerd zijn, biedt Royal Canine een aantal veterinaire dieetvoeders aan voor dieren met overgewicht, gewrichtsproblemen, gebitsproblemen, gevoelige darmen, allergieën etcetera.

In ieder geval moeten de puppy's de eerste acht levensmaanden voer voor jonge honden hebben, daarna kunnen ze overgaan op voer voor volwassen dieren.

VERS VLEES VOEDING

Vers(rauw) vlees voer is populair. Veel hondenbezitters zijn overtuigd van de voordelen hiervan. Tegenstanders wijzen juist op de risico’s van deze voeding.

Voordelen die worden genoemd door de voorstanders van rauw vlees:

De honden vinden het lekker
Het staat dichter bij de natuurlijke voeding van de wolf. Rauw vlees bevat o.a. geen zetmeel/suikers.
De darmfunctie wordt verbeterd, hierdoor krijgt het dier een mooiere vacht, betere /minder ontlasting, een gezonder gebit, meer weerstand.
Goed geproduceerd rauw vlees bevat geen conserveringsmiddelen, kleurstoffen of andere toevoegingen.
Nadelen die worden genoemd door de tegenstanders van rauw vlees:

Veel diëten zijn niet compleet. Dit geldt zeker voor zelfgekookte diëten, maar dit geldt ook voor veel commercieel bereide vleesvoeders.
Rauw vlees bevat veel parasieten Toxoplasma, Neospora) en bacteriën (Salmonella, Campylobacter, E. coli) Zowel de hond als de eigenaar kunnen hiermee besmet raken (likken).
Botstukjes in het voer kunnen voor beschadiging van maag en darmen of voor verstopping zorgen.
Rauw vlees bevat vaak veel vet, sommige honden kunnen hiervan diarree krijgen.
Veel van de gezondheidsclaims (mooiere vacht, betere darmfunctie, betere weerstand, etc) zijn niet wetenschappelijk onderbouwd. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat deze effecten er niet kunnen zijn, ze zijn alleen niet bewezen. Het zetmeelgehalte van rauwe voeding is wel veel lager. Honden kunnen echter –in tegenstelling tot de wolf- wél goed zetmeel verteren, gevolg van een evolutieproces van duizenden jaren.

De nadelen zijn wél wetenschappelijk bewezen. Honden die rauw vlees krijgen zijn veel vaker drager van Salmonella en zijn vaker besmet met multi-resistente bacteriën zoals ESBL.

Ook eigenaren van deze honden blijken vaker besmet te zijn! Veel commercieel geproduceerd rauw vleesvoer wordt samengesteld uit restproducten. Hier wordt niet altijd even hygiënisch mee omgegaan. Veel van deze producten worden besmet met poepresten, waardoor besmetting vaker voorkomt. Verhitting zou dit probleem oplossen, alleen wordt het principe van rauwe voeding hiermee teniet gedaan.

Sinds kort is er een compleet voer op de markt dat een behandeling heeft ondergaan waardoor parasieten en bacteriën gedood worden: High Pressure Processing. Verder is dit een compleet voer, waarbij alle voedingsstoffen in de juiste hoeveelheid aanwezig zijn. De bovengenoemde bezwaren gelden hierdoor niet meer. Er zijn diverse dieetvoeders beschikbaar voor dieren met voedsel allergie, overgewicht, arthrose, nier- of blaasproblemen.

Eowyn aan het werk....

Vers vlees......??

Toch liever niet té en zeker geen rat....

Vergiftige stoffen voor de honden.

Er loeren gevaren voor onze Schipperkes vooral omdat de meesten dol zijn op van alles wat maar enigzins op eten lijkt.

Appels, tomaten, kersen, rauwe en gekookte aardappels, sinaasappels, bij mij lusten ze van alles, uiteraard eten ze ook buiten diverse "lekkernijen" al dan niet van dierlijke oorsprong.

Wanneer de paarden ontwormd zijn is het extra oppassen dat er niet vlug een mestbal naar binnen wordt gewerkt door de Schipperkes.

Jonge honden eten ook nog wel eens iets wat niet eetbaar is omdat ze graag knagen. Hoort nu eenmaal bij het tandenwisselen.

U ziet hier een greep uit kwalijke, dus giftige, etenswaren voor de honden.

Hoe te handelen bij vergiftiging

Heeft uw Schipperke iets verkeerds gegeten, neem dan onmiddellijk contact op met uw dierenarts. Deze kan u vertellen of dit al dan niet een probleem veroorzaakt en of u direct naar de praktijk moet komen.
Houd indien van toepassing de verpakking van de stof waaraan hij is blootgesteld of het kaartje van de desbetreffende plant bij de hand zodat u de dierenarts precies kunt vertellen om welke stoffen het gaat. Gebruik nooit zout om uw Schipperke te laten braken! Hij kan daardoor een zoutvergiftiging krijgen en daar zelfs aan overlijden. Uw dierenarts kan uw hondje, indien nodig, een injectie geven waardoor hij gaat braken.

Zie hieronder lekkere chocolade..... is wel giftig voor onze hondjes.

Chocolade

Chocolade vormt een gevaar voor uw Schipperke. In chocolade zit namelijk theobromine. Deze stof is voor de mens niet giftig maar wel voor dieren als honden, katten, paarden, papegaaien en fretten.
Theobromine vergiftiging komt het vaakst voor bij honden doordat zij het gemakkelijkst bij voedsel op tafel kunnen. De gevoeligheid voor theobromine verschilt per hond. Hoeveelheden die bij de ene hond tot ernstige ziekteverschijnselen leiden, geven bij de andere hond nauwelijks symptomen. Verder verschilt de hoeveelheid theobromine per type chocolade: pure chocolade bevat meer dan melkchocolade, terwijl in witte chocolade nauwelijks theobromine aanwezig is. Overigens is er naast chocolade nog een andere bron van een mogelijke cacaovergiftiging: cacaodoppen die in tuinen gebruikt worden bevatten ook theobromine en kunnen vooral voor honden aantrekkelijk zijn om op te eten! Als een dier een gevaarlijke hoeveelheid theobromine heeft binnengekregen treden de eerste symptomen na ongeveer 1 tot 4 uur, soms na 6 tot 24 uur op.

Na het opeten van verpakte chocolade kan het optreden van symptomen een aantal dagen vertraagd zijn. In eerste instantie bestaan de symptomen uit braken, pijnlijke buik, diarree, mogelijk samen met onrust, hyperactiviteit, versnelde ademhaling en hartslag, veel drinken en veel plassen.

In ernstige gevallen kunnen spiertrillingen en -stijfheid, dronkemansgang, koorts, epileptische aanvallen, hartritmestoornissen en coma optreden. Het dier kan overlijden als gevolg van hartritmestoornissen of ademhalingsproblemen.

Tegen theobromine bestaat geen tegengif, de behandeling bestaat uit het bestrijden van de symptomen. Verschijnselen kunnen zonder behandeling zo’n drie tot vier dagen aanhouden omdat het lang duurt voor de giftige stoffen zijn afgebroken. Raadpleeg altijd een dierenarts als u denkt dat uw huisdier chocolade heeft gegeten!

Druiven en rozijnen

Vergiftiging door druiven of rozijnen wordt vooral waargenomen bij honden, maar ook katten en fretten lijken gevoelig. Waarom druiven en rozijnen giftig zijn voor dieren is onbekend. Let op, ook voedingsmiddelen waarin druiven of rozijnen verwerkt zijn, zoals krentenbrood en rozijnencakes, kunnen problemen veroorzaken! Braken en diarree zijn de eerste tekenen van vergiftiging met druiven of rozijnen en dit treedt meestal op in de eerste 6 tot 24 uur na inname. Andere verschijnselen zijn sloomheid, niet eten, buikpijn, zwakte, uitdroging, veel drinken en rillen. Binnen 24 tot 72 uur na inname kan acuut nierfalen ontstaan, met een daling van de urineproductie tot gevolg. Wanneer er geen urine meer wordt geproduceerd, zijn de vooruitzichten slecht en wordt meestal gekozen voor euthanasie. Omdat de gevoeligheid voor druiven en rozijnen sterk tussen honden lijkt te variëren, is het advies om altijd direct uw dierenarts te raadplegen als u vermoedt dat uw Schipperke druiven of rozijnen heeft gegeten.

Avocado

Bij honden en katten worden na het eten van avocado voornamelijk maagdarmklachten gezien, zoals braken en buikpijn. Daarnaast kan het opeten van de grote pit verstopping van het maagdarmkanaal veroorzaken. Het hoge vetgehalte in het vruchtvlees kan aanleiding geven tot ontsteking van de alvleesklier. Voor veel andere dieren is avocado veel giftiger. Vissen, konijnen en knaagdieren zoals muizen, cavia’s en ratten zijn gevoelig voor avocado. Vogels zijn zelfs erg gevoelig voor avocado. Blootstelling aan avocado kan bij vogels binnen 24 tot 48 uur overlijden tot gevolg hebben. De eerste symptomen zijn sloomheid, niet op de stok kunnen blijven zitten, een slordig verenkleed, stoppen met eten en benauwdheid (ademen met open snavel). Raadpleeg uw dierenarts als u vermoedt dat uw dier avocado heeft gegeten.

Allium soorten, zoals uien, knoflook, bieslook en prei Allium soorten (ui-achtigen)

kunnen bij dieren zowel vers, maar ook gedroogd, puur of verwerkt in gerechten of voedingsproducten vergiftigingsverschijnselen veroorzaken.
Met name honden en katten zijn erg gevoelig, maar ook bijvoorbeeld paarden en koeien. Allium soorten bevatten stoffen die omgezet worden in zogenaamde ‘oxidanten’.

Deze oxidanten kunnen de rode bloedcellen beschadigen. Als de rode bloedcellen eenmaal beschadigd zijn, ontwikkelt het dier bloedarmoede en neemt het zuurstoftransporterend vermogen van het bloed af.

Vergiftigingsverschijnselen kunnen ontstaan na een eenmalige portie uien, maar ook na herhaald eten van kleinere beetjes.

Symptomen van een Allium vergiftiging kunnen al binnen 24 uur na eten optreden, maar zijn meestal pas zichtbaar na enkele dagen.

Dieren beginnen vaak met braken, krijgen diarree en een verminderde eetlust. De gevolgen van beschadigde rode bloedcellen ontstaan meestal pas na enkele dagen en bestaan uit sloomheid, minder uithoudingsvermogen, bleke tot bleekgele slijmvliezen, rode tot roodbruine urine, een hoge hartfrequentie en een hoge ademhalingsfrequentie zowel in rust als bij inspanning.

De uitademingslucht kan naar ui ruiken. Voor Allium vergiftigingen bestaat geen specifieke behandeling: in sommige gevallen is een bloedtransfusie nodig. Raadpleeg altijd uw dierenarts.

Macadamianoten

Macadamianoten worden gegeten als snack en zitten soms in koekjes en snoep. Er bestaan ook in chocolade gedoopte macadamianoten, waardoor er ook een chocolade vergiftiging kan optreden. Bij honden wordt na het eten van madacamianoten (zowel vers als gebrand) meestal binnen 12 uur symptomen gezien. De symptomen zijn zwakte van vooral de achterpoten, sloomheid, braken, een dronkemansgang en een hoge lichaamstemperatuur.
De precieze oorzaak van het ontstaan van deze vergiftigingsverschijnselen is onbekend. In de meeste gevallen verdwijnen de verschijnselen vanzelf binnen 24 tot 48 uur en is er sprake van een volledig herstel. Bij (het vermoeden van) een vergiftiging is het verstandig direct uw dierenarts te bellen.

Xylitol

Xylitol wordt onder andere gebruikt als kunstmatige zoetstof in snoep, kauwgom, tandpasta en sommige producten voor diabetici. Bij honden heeft xylitol een andere werking dan bij de mens. Het zorgt ervoor dat er veel insuline in de bloedbaan wordt vrijgegeven, waardoor de hoeveelheid suiker in het bloed flink daalt. Al vanaf een half uur na inname kan dit symptomen veroorzaken als braken, zwakte en slapheid, toevallen, leverfalen en coma, waarna de hond kan overlijden. Als u de inname direct opmerkt, kunt u de hond alvast kleine hoeveelheden laten eten om zo te proberen symptomen te voorkomen. Bel altijd de dierenarts als u denkt dat uw hond xylitol binnen heeft gekregen.

Medicijnen en bestrijdingsmiddelen.

Voor mensen bedoelde medicijnen kunnen voor dieren erg gevaarlijk zijn. Het is daarom van groot belang om nooit zomaar uw eigen medicijnen of pijnstillers aan uw dier te geven! Zorg ervoor dat medicijnen veilig opgeborgen zijn zodat uw huisdier er niet bij kan. Pas op bv. met medicijnen in uw handtas.

Zoals, 

Paracetamol.

Ibuprofen, aspirine en andere NSAID's

Ivermectine zit in paarden ontwormingspuiten, pas op met mest van paarden eten.

Permethrin is bestrijdingsmiddel tegen vliegen vlooien en andere insecten.

Muizen en rattengif.

Slakkengif.

Koelvloeistof van de auto.

Lood.

Het klinkt misschien raar, maar lood is ook een serieus gevaar voor de hond.

Onlangs kreeg ik een mail van iemand die een Schipperke van ons heeft. Haar hond had de loodveter die in de zoom van de gordijnen zit (om de dunne gordijnen mooi te laten vallen) kapot gebeten en een stuk loodveter opgegeten.

Vlug een bezoek aan de dierenarts zorgde dat erger werd voorkomen.

Met een braakmiddel kwam het ingeslikte vergif weer vlug tevoorschijn, en gelukkig is het hondje er niet ziek van geweest.

Zout en zout water

Het drinken van veel zout water kan tot een zoutvergiftiging leiden. Dit kan bijvoorbeeld voorkomen bij honden die veel zeewater drinken. Symptomen ontstaan vaak snel na inname (30- 60 minuten) en bestaan uit braken, diarree, een ‘dronken’ gang, koorts, gevolgd door toevallen en coma. Deze vergiftiging is lastig te behandelen, neem daarom direct contact op met uw dierenarts. Voorkom dat uw Schipperke veel zeewater drinkt door zelf drinkwater mee te nemen en hem daarvan te laten drinken als u naar het strand gaat.
NB: soms wordt bij vergiftigingen aangeraden een hond te laten braken door hem zout te geven. Doet dit nooit, ook dan kan een zoutvergiftiging ontstaan waaraan het dier kan komen te overlijden!

Blauwalg (cyanobacteriën)

In de zomer wordt in zowel zoet als zout water soms blauwalgen gezien.
De meeste blauwalgen vormen een dikke blauw-groene laag op en in het water. Er zijn echter ook blauwalgen die roodbruin van kleur zijn. Blauwalgen produceren giftige stoffen die het zenuwstelsel of de lever kunnen aantasten.

Allerlei dieren kunnen hierdoor vergiftigd worden; honden en katten maar ook vogels, vissen en vee. Door te drinken van dit water of erin te zwemmen kunnen gifstoffen die de lever aantasten en verschijnselen veroorzaken als braken, diarree, zwakte, shock, geelzucht en zelfs overlijden. Gifstoffen die het zenuwstelsel aantasten veroorzaken spiertrillingen, sloomheid, toevallen, moeilijk ademen, blauw kleurende slijmvliezen en sterfte van uw hondje. Laat uw Schipperke niet zwemmen in, of drinken uit, water dat verontreinigd is met blauwalgen. Op www.zwemwater.nl kunt u de kwaliteit van het water controleren.

Giftige planten.

Kerstster, hulst, en nog veel meer, wees voorzichtig met kamerplanten, buiten zal de hond niet snel een hele struik opeten maar binnen is het risico aanwezig.

Het gebit van het Schipperke.

Hieronder ziet u een mooi gebit met meteen de aanduiding hoe alle elementen worden genoemd.

Schipperkes horen een scharend gebit te hebben, rechts ziet u een ernstige onderbeet, dat is een fout, zo'n hond mag niet mee gefokt worden.

Een tanggebit is minder erg, maar toch niet gewenst, en een lichte onderbeet zoals hier is ook fout.

Over het gebit van de Schipperke

Tandsteen

Het schoonmaken van het hondengebit staat de laatste tijd erg in de belangstelling. Inderdaad lopen er heel wat honden rond met tandsteen op hun tanden en kiezen. Om tandsteen te voorkomen zijn diverse producten in de handel, onder andere de zogenaamde dentastix. Dat zijn erg lekkere "koekjes" langwerpig in de vorm van een X, die het gebit geacht worden schoon te maken. Of ze werken, laat ik in het midden.

Botten

Wij gebruiken al jaren, zolang wij honden hebben, een gewoon bot, dat verkrijgbaar is bij de slager. Dat kan een schouderblad zijn, of een doorgesneden kniegewricht. Het maakt niet uit wat precies, als het maar niet zo hol is dat de hond er met zijn onderkaak in klem kan komen te zitten, zoals bij een grote mergpijp. Zo'n bot kook ik een kwartiertje in een pan water met een blaadje laurier tegen de minder lekkere geur in huis. Zo voorkom ik dat het bot al na een halve dag naar bedorven vlees gaat ruiken. De hond vindt de geur juist geweldig lekker, maar daarover verschil ik duidelijk van mening met hem.

Rauw vlees bederft snel. Onze vroegere Hollandse herder begroef zijn bot altijd eerst een poosje in de tuin als ik dat niet gekookt had. Hij had zo zijn eigen manieren van "eten bereiden": na een week ging hij het bot opgraven, en trof ik het vieze zanderige ding al stinkende op de keukenmat aan.

Lekker

Dus als het gekookt is geef ik het aan de Schipperkes.

De eerstvolgende maaltijd pas ik hierop aan omdat er aan een verse kluif veel vet en vlees kan zitten.
Ze zijn er gek op, vooral als er veel kraakbeen aan zit, dan wordt de kluif bijna helemaal opgegeten. Ons Schipperke Hymke is bijna twaalf jaar geworden en had geen spoortje tandsteen tussen haar kiezen.
Dit was ook zo bij onze Wolfsgrijze Keeshond: toen die op dertienjarige leeftijd stierf had hij nog een uitstekend gebit.

Als het alleen gaat om het verwijderen van het tandsteen hoeft maar zo'n vier keer per jaar een bot te worden gegeven, maar u doet uw schat er een groot plezier mee hem vaker zoiets lekkers te geven.

Hymke knaagt aan een hoefje

Deze hond heeft tandsteen, en de andere is in het bezit van een heel slecht gebit.

Puppy's

Vanaf de leeftijd van ongeveer acht weken zijn puppy's al graag bezig met bijten en knagen. Dat kan het beste worden opgevangen met het geven van kleine kauwstaafjes, zoals de speciaal bewerkte kippenpoten die in de dierenwinkel verkrijgbaar zijn (Niet zelf gekookte of gebakken, want die zijn gevaarlijk, omdat ze kunnen versplinteren en zo ernstige narigheid veroorzaken in het darmstelsel) of allerlei soorten van kauwstokjes en -staven, liefst van dierlijke oorsprong. Bullepezen en gedroogd vlees zijn het lekkerst, maar een gewone 'boerenkluif' is om het gebit schoon te maken het meest succesvol.

Ze bijten graag in van alles....

Leonora de Wakkere Rakker

Racker de Wakkere Rakker is heerlijk ontspannen bezig met zijn kauwstaaf van runderhuid

Scott, de zoon van Byana en Ywan en kleinzoon van Hymke laat zich keurig de tandjes poetsen.... hij is heel braaf.

Over het gehoor van de hond.

Honden horen beter dan mensen, dat weten we. Maar hoe zit het nu eigenlijk precies? 

Een pup wordt doof geboren. De oren van een pup gaan ongeveer gelijk met de oogjes open aan het begin van de derde levensweek, de zogenaamde overgangsfase.

Wat hoort de hond?

Het is duidelijk dat het gehoor van de hond veel beter is dan dat van de mens. De hond heeft een frequentiebereik wat minstens 2 keer zo groot is, hij kan geluiden op 4 keer grotere afstand waarnemen en zijn vermogen om te bepalen uit welke richting het geluid komt is ook 4 keer beter. Technische details voor de liefhebber staan in de tabel: De eerste kolom geeft de waardes voor de hond en de mens volgt daarnaast.

Hymke luistert of ze onder de sneeuw muizen hoort

Hond met hangende oren,

hij gebruikt deze bij het speuren om het spoor af te schermen, de wind kan dan niet van opzij over het spoor waaien omdat de oren het afschermen als het ware.

Achttien spieren in het oor zorgen ervoor dat de hond de oorschelpen onafhankelijk van elkaar kan draaien, kantelen, omhoog en omlaag kan bewegen.
Het lokaliseren* van geluid gebeurt door super snelle complexe berekeningen in het brein.

Hierbij maakt het brein gebruik van het volume èn het tijdverschil tussen beide oren. Als de hond zijn kop richting het geluid beweegt, gebruiken de hersenen dit als extra informatie om de afstand te bepalen. Het schuin houden van de kop geeft ook nog extra informatie over de locatie, als een geluid moeilijk te lokaliseren is.

De grootte en vorm van de oorschelp heeft ook invloed op hoe goed een hond hoort. Honden met grote rechtopstaande oren die zij goed kunnen richten kunnen het geluid beter opvangen en versterken dan honden met hangoren.

Aroufke 

De weg van het geluid

Het oor wordt onderverdeeld in drie delen. Het buitenoor, het middenoor en het binnenoor.

Het buitenoor:

Het buitenoor bestaat uit de oorschelp en de gehoorgang.
Geluidsgolven komen via de oorschelp en de gehoorgang binnen en brengen het trommelvlies in beweging.

Het middenoor:

Het trommelvlies brengt op zijn beurt de drie gehoorbeentjes in beweging, die de trillingen weer doorgeven aan het ovale venster (opening van het slakkenhuis).

Hier vindt een versterking plaats door hefboomwerking van de gehoorbeentjes en door het trommelvlies dat een veel groter oppervlak heeft dan het ovale venster.

Het binnenoor:

Het binnenoor bestaat uit het slakkenhuis en de gehoorzenuw.

De trillingen van het geluid worden hier omgevormd naar zenuwimpulsen.

Het met vloeistof gevulde slakkenhuis bevat trilhaartjes die verbonden zijn met de gehoorzenuw.

Deze gehoorzenuw stuurt impulsen naar het gehoorcentrum in de hersenen.

Als één van de onderdelen in deze keten slechter werkt dan heeft dat invloed op de kwaliteit van het horen.

Horende honden voor dove mensen.

Zogenaamde signaalhonden worden ingezet voor mensen die doof of hardhorend zijn door de baas alert te maken op diverse geluiden zoals een deurbel, telefoon, sirene’s of als iemand de naam roept van de baas.

Er zijn ook Schipperkes opgeleid als signaalhond en hulphond voor diverse disciplines.

De toonhoogte: hoe hoger hoe beter?

Het gehoor van honden is even goed als dat van mensen als het gaat over het verschil tussen de toonhoogtes.
Een schaapherder maakt hiervan gebruik door met zijn herdersfluitje door middel van verschillende fluitsignalen uiteenlopende instructies aan zijn hond te geven. Hoge geluiden zijn van nature interessant voor honden dus trekken sneller zijn aandacht, wellicht omdat deze een associatie oproepen met gewonde prooidieren.
Van dit gegeven kan men gebruik maken bij de training en communicatie met de hond.

Mensen fabriceren in het dagelijks leven namelijk een brei van duizenden woorden per dag.

Om dan de gewenste aandacht te krijgen kan het effectiever zijn om soms niet een woord te gebruiken maar juist een uniek hoog fluit-, kus- of klikgeluid met je mond.

Een bijkomend voordeel is dat hiermee geen emotie, zoals boosheid, hoorbaar is.

Waar is de muis? Een hond kan ultrasone noodkreten van kleine prooidieren zoals een muis horen en lokaliseren dankzij het superieure frequentiebereik en de mogelijkheid om de flexibele oorschelpen te draaien.

Laag bij de grond

Probeer er van bewust te zijn dat hondenoren lager bij de grond zitten dan de onze. Denk aan auto’s die daardoor harder klinken. Als er tijdens de wandeling een bezemwagen voorbij rijdt, dan deinst de hond waarschijnlijk niet uit angst terug, maar vooral omdat het geluid gewoonweg veel te hard voor hem is. Dit doet pijn aan zijn oren. De perceptie van het geluid op die hoogte kan ook anders zijn door demping van geluid door zand, sneeuw of bladeren.

Zie hier zo'n ultrasoon blèr apparaat.

Wat wij niet horen maar honden wel

Ultrasone* ongedierteverdrijvers werken op frequenties die wij niet kunnen horen, maar die de hond wel degelijk goed kan waarnemen. Voorbeelden hiervan zijn knaagdier- en kattenverdrijvers en ultrasone vlooienbanden. Je kunt je natuurlijk afvragen wat dit betekent voor het welzijn van de hond.
Het kan veel irritatie geven en zelfs pijn doen. Hetzelfde geldt voor elektrische apparaten, zoals computers en televisies die hoge bijgeluiden produceren die wij als mens niet horen.

Woordenlijst

• Frequentie = toonhoogte (uitgedrukt in Hz = aantal trillingen per seconde).
• Gehoordrempel = het zachtste geluid dat een hond of mens kan horen.
• Lokaliseren = vaststellen op welke plaats iets zich bevindt.
• Ultrasoon = geluid waarvan de frequentie te hoog is om gehoord te worden door het menselijk oor.

Nikita de Wakkere Rakker luistert naar wat ik zeg, volle aandacht op mij gevestigd.

Parasieten

Vlooien 

De vlo is de meest voorkomende parasiet bij honden en katten en ieder dier zal op een zeker moment geinfecteerd worden. Met de huidige bestrijdingsmiddelen is het echter mogelijk te voorkomen dat vlooien een probleem worden in uw huis. Uw dierenarts kan u adviseren hoe u deze middelen effectief kunt gebruiken, zodat u niet wordt verrast door deze ongewenste gasten.....

Waarom is het zo moeilijk van vlooien af te komen?

Vlooien zijn diertjes met een gecompliceerde levenscyclus die maar een klein deel van hun leven op uw huisdier doorbrengen: alleen volwassen vlooien leven op uw dier en drinken zijn bloed. De jongere stadia leven in zijn omgeving, dwz uw huis. Voor iedere vlo die u op uw huisdier ziet lopen kunnen er honderden vlooien wachten om “aan boord” te springen bij het eerste het beste huisdier dat voorbij komt lopen. Of –bij gebrek aan beter- op de eigenaar

Waar leven vlooien?

Volwassen vlooien leggen eitjes in de vacht van uw huisdier. Tot wel 50 per dag. Deze eitjes blijven niet aan de vacht plakken, maar vallen op de grond. Na een paar dagen komen deze eitjes uit.
De larven verstoppen zich in vloerkleden, in kiertjes in de vloer en in de mand van uw huisdier. Ze leven van stof en van de uitwerpselen van volwassen vlooien. Deze laatste bestaan met name uit onverteerd bloed.
Na een tijdje verpoppen de larven. In de cocon vormt zich een volwassen vlo. Deze kan blijven rusten gedurende meerdere maanden, tot wel een half jaar.
Komt de vlo uit de cocon, dan gaat hij opzoek naar een warmbloedig dier om zich te voeden. Bij gebrek aan een huisdier kan dit ook een mens zijn!
Deze cyclus kan plaatsvinden in 3 weken, maar jonge vlooien kunnen wel een jkaar leven voor ze volwassen worden en uw huisdier besmetten.
Volwassen vlooien kunnen 2 tot 3 maanden in leven blijven op hun gastheer.

Hoe weet ik of mijn huisdier vlooien heeft?
Neem een vel wit papier en maak dit natPlaats het papier op een glad oppervlak met de natte kant naar boven
Kam de vacht op het achterlijf van uw huisdier uit met een vlooienkam en klop dit uit op het natte papier.
Zoek naar zwarte korreltjes, deze kleuren na 30 tot 60 seconden roodbruin (bloedresten)
Het kan zinvol zijn om –ook zonder dat sporen van vlooien worden gevonden- uw huisdier te testen op vlooienallergie.

Hoe kom ik van de vlooien af?

Voor een succesvolle bestrijding van vlooien is het van belang dat zowel uw huisdier als zijn omgeving worden behandeld met middelen die zowel de volwassen vlooien als de jongere stadia bestrijden. Hiervoor is een scala aan middelen beschikbaar (pipetten, tabletten, poeders, sprays en shampo’s). Deze zijn niet allemaal even effectief. Uw dierenarts kan u adviseren hoe u zo snel en effectief mogelijk uw vlooienprobleem te lijf kunt gaan.

Teken

Teken, het zijn kleine spinachtige diertjes met een bol lichaam die in het gras, struiken en kreupelhout zitten.

Ze laten zich vallen als er  een "gastheer" voorbij komt en zoeken dan een plek om zich vast te zuigen en bloed te drinken. Als de hond er één heeft dan kunt u de teek het beste met een teken pincet of teken tangetje losmaken. Niet lostrekken of geweld op de teek uitoefenen omdat het ongedierte dan "braakt" en juist bacteriën en virussen over brengt op de gastheer.

hieronder ziet u een uiterst unieke foto van een nest met dit ongedierte, heb ik persoonlijk nog nooit zo gezien.

Als je dit ergens tegen komt, in je tuin of in of op de heide. Maar ook in een grasveld of in struiken of bomen.
Dan heb je een nest met eitjes van de teek gevonden.
Het lijkt op een rijpe braam maar deze kan je beter vernietigen, verbranden of verpletten want de hoeveelheid nieuwe teken is bizar.
Tekennesten: pas op! Zie afbeelding hieronder:

Als U dit tegenkomt, wees voorzichtig want het is een tekennest.
Er zijn er steeds meer in de bossen en het bedreigt het leven van verschillende diersoorten.
Bij een tekensteek gaat U liefst zo snel mogelijk naar de arts want het kan de ziekte van lyme veroorzaken met erge gevolgen zoals spierverlamming en soms de dood tot gevolg.
Ziet u zo'n tekennest, onmiddellijk vernietigen of laten vernietigen, het zal veel leed besparen .
Zoveel mogelijk doorsturen en zeker tonen aan uw kinderen & kleinkinderen

De teek is een spinachtige parasiet. Simpelweg kan je hem het beste omschrijven als een zwart/bruin, bloedzuigend spinnetje. Ze kruipen tussen de haren van je viervoeter, op zoek naar een plek op de huid waar ze zich vast kunnen hechten om bloed te zuigen. Bij honden hebben ze voornamelijk de voorkeur voor de nek, kop, oren en poten, maar uiteraard kunnen ze ook op andere plekken zitten.

Teken zijn soms maar 1 millimeter groot, maar zodra ze zich volzuigen met bloed kunnen ze opzwellen tot een doorsnede van een 1 centimeter. Een teek doorloopt drie verschillende stadia tot hij volwassen is: de volwassen vrouwtjes teek legt eitjes, hier komen (6 potige) larven uit. Na de eerste bloedmaaltijd veranderd de larve in een (8 potige) nymfe. Zodra de nymfe een bloedmaaltijd heeft gehad, is de teek volwassen. Er zijn verschillende soorten teken, maar in Nederland komt hoofdzakelijk de Ixodes Ricinus voor.

Waar komen teken voor?

Het is een fabel dat teken alleen in het bos voorkomen. Hoewel het heel aannemelijk lijkt dat teken zich schuilhouden in een boom en daar zitten te wachten tot er een onschuldig slachtoffer voorbij loopt waar ze op kunnen springen, blijkt dat toch niet zo te zijn. Een derde van de tekenbeten wordt gewoon in de tuin opgelopen! Verder komen teken bijna overal voor: in duingebieden, parken, beschutte weilanden en op heidevelden. Ze zitten voornamelijk op mossen, grasdelen, varens, in bosbesplanten en tussen dode bladeren. Van daaruit stappen ze over op dieren en mensen. Een kleine geruststelling, teken springen dus niet en ze vallen ook niet uit bomen.

Ziekte van Lyme
Het is dus van groot belang om je hond dagelijks op teken te controleren, zodat je ze zo snel mogelijk kan verwijderen en het risico op een infectie zo klein mogelijk houdt. 

Soms weet je niet zeker hoe lang de teek er al zit. Bij mensen is het algemeen bekend dat je moet kijken of er een rode kring zichtbaar wordt rondom de plek van de beet, maar bij honden werkt dit helaas niet zo. Het meest voorkomende verschijnsel bij honden is gewrichtsontsteking, dat zich uit in plotselinge kreupelheid en pijn aan de gewrichten.

Andere symptomen zijn:

.Koorts
.Verlies van eetlust
.Uitdroging
.Sloomheid
.Gezwollen lymfeklieren
Een hond met Lyme zal binnen enkele dagen op de ziekte reageren. Aan de hand van jouw verhaal en door een uitvoerig onderzoek van de dierenarts kan er vastgesteld worden of het Lyme is. Soms wordt er een bloedonderzoek gedaan, maar dit is niet altijd betrouwbaar. Het kan zijn dat de uitslag negatief is, terwijl de hond al wel besmet is. Bij een negatieve uitslag zullen de meeste dierenartsen op een later moment een 2e bloedtest doen.

Is Lyme goed te genezen?

Lyme is goed te genezen, mits de hond in de eerste week van de ziekte start met een antibioticakuur. Na een behandeling van ongeveer 3 weken zijn de meeste honden weer geheel genezen.

Twijfel je of je hond Lyme heeft? Aarzel dan niet en neem contact op met de dierenarts. Wanneer de ziekte niet snel genoeg wordt ontdekt kan de ziekte chronisch worden en de nieren ernstig aantasten. Soms heeft de ziekte zelfs de dood tot gevolg, maar gelukkig gebeurt dit maar zelden.

Babesiose

Er zijn maar 2 soorten teken die deze ziekte over kunnen dragen (de Dermacentor reticulatus en Rhipicephalus sanguineus). Vroeger kwamen deze teken niet voor in Nederland, maar door onze zachte winters zijn ze inmiddels wel in Nederland gesignaleerd. Vooral de Dermacentor reticulatus is in opkomst en heeft zelfs de zorgwekkende bijnaam ‘hondenkiller teek’, omdat onbehandelde honden vrijwel allemaal overlijden aan deze ernstige ziekte. Ze komen vooral voor in duingebieden waar grote grazers lopen en de volwassen teken zijn al in de loop van de winter actief.

Wanneer de teek zich heeft vastgezogen duurt het ongeveer 3 dagen voordat de ziektekiemen worden overgedragen op de hond en het duurt zo’n 2 tot 4 weken voor de eerste symptomen optreden. De ziektekiemen dringen door in de rode bloedcellen en vermenigvuldigen zich, wat ervoor zorgt dat de rode bloedcellen openbarsten, met veel nare gevolgen van dien!

Bron: www.tekenbeetziekten.nl

Symptomen:

.Jeuk en irritatie wanneer de teek zich vastzet
.Na het loslaten van de teek verdikking en soms zelfs ontsteking van de huid
.Koorts
.Slechte eetlust en/of braken
.Bleke of gele slijmvliezen
.Sterk rood verkleurde urine
Uiteindelijk kan de hond in shock raken.
Babiose is niet altijd dodelijk, maar er blijven vaak wel levenslange chronische klachten bestaan. Denk hierbij aan: een verhoogde hartslag, opgezette lymfeklieren, een vergrote milt, onderhuidse bloedingen en bloedarmoede, geelzucht, zweren in de bek en/of ademhalingsproblemen. Helaas overlijden veel honden later alsnog aan deze klachten.

Een teek bezig zich vol te zuigen

Foto’s: Teken vallen bijna niet op, omdat ze zo klein zijn. Pas als ze zich vol hebben gezogen met bloed worden ze opgemerkt.

Erhlichiose

Ehrlichiose is een sluipende ziekte en de eerste symptomen volgen 5 tot 20 dagen na besmetting door de teek.

Symptomen:

.Koorts
.Rillingen
.Gebrek aan eetlust
.Neerslachtigheid
.Bloedarmoede
De ziekte gaat soms gepaard met o.a. Babiose en andere verschijnselen:

.Gezwollen lymfeklieren
.Pijnlijke spieren en gewrichten
.Bloed in de urine
.Bloedingen (bijvoorbeeld in de neus)
.Ernstige rug- of nekpijn en oogproblemen (uitscheiding, infecties)
.Neurologische afwijkingen (toevallen, moeilijk lopen)
.Ademhalingsproblemen
.Hartproblemen
Wanneer de hond niet behandeld wordt heeft Ehrlichiose vaak een dodelijke afloop, of de ziekte krijgt een chronisch verloop. Ook na een behandeling blijft de ziekte soms nog chronisch aanwezig. Er ontstaat dan een soort evenwicht tussen de ziekteverwekker en het immuunsysteem, waardoor de hond niet echt ziek is, maar ook niet helemaal fit is. De ziekte kan later weer opnieuw opkomen als de hond onder druk staat of een verminderde weerstand heeft.

Bij alle ziektes geldt: twijfel je? Neem dan zo snel mogelijk contact op met je dierenarts!

Nieuw tekenvirus: TBE-virus

Sinds het voorjaar van 2016 is er een nieuw tekenvirus gesignaleerd in Nederland; Tick Borne Encephalitis (TBE). Het virus kan leiden tot hersenvliesontsteking. Teken dragen het virus over op dieren en soms ook op mensen. Op de website van RIVM kun je hier meer informatie over vinden.

Onderzoek

Om een beter beeld te krijgen welke teken er in Nederland voorkomen en welke ziektes ze met zich meedragen, is het noodzakelijk om zoveel mogelijk informatie te verzamelen.
Momenteel lopen er 2 interessante onderzoeken:

De Universiteit van Utrecht is samen met de KNMvD het onderzoek Tick Buster gestart. De bedoeling is om teken op te sturen die je op je hond hebt gevonden, waarna wordt onderzocht wat voor teek het is en welke ziektes hij eventueel meedraagt. Ook interessant voor jou als baasje, want je krijgt na een paar weken bericht met de uitslag!
Het andere onderzoek is speciaal voor baasjes en loopt via Tekenradar
Mocht je zelf zijn gebeten door een teek, dan kan je dit op deze site melden. Ze doen een landelijk onderzoek naar het aantal tekenbeten en de ziekte van Lyme.
Een tekenbeet voorkomen

Controleer je hond

Vergeet ook niet om je hond na elke wandeling te controleren, vooral in en rond de oren, op kop en nek, onder de staart, tussen de poten en tussen de tenen. Het duurt gemiddeld 24 uur voor een teek zich vastbijt, dus er is een grote kans dat je de teek gewoon ziet lopen en zo uit de vacht van je hond kan plukken! Voor nog geen euro kun je een kledingroller kopen bij Ikea en hier blijven de teken ook aan vast plakken.

Tekendodende en tekenwerende middelen

Er zijn verschillende manieren om je hond te beschermen tegen teken. Halsbanden (Scalibor) en Spot-On pipetten (Pulvex Spot, Advantix, PracTix, etc.) zijn de bekendste beschermingsmiddelen. Bravecto (een insecticide) wordt veel gebruikt, maar de berichten daarover zijn wisselend. Er zijn honden die daar ziek van worden of volgens sommigen zelfs door sterven.

Natuurlijke middelen tegen teken

Andere mensen zweren bij natuurlijke producten zoals de spray van Ecostyle. Zo schijnen knoflookbonbons (van Biofood) en fenegriekpoeder teken af te schrikken. Op Facebook kun je je aanmelden bij onderstaande groep. Hier kun je vragen stellen en ervaringen van anderen: Natuurlijke vlooien en tekenbestrijding.

Weeg voor jezelf de voor- en nadelen van de verschillende middelen af en kies een middel wat het beste bij jou en je hond past.

Heb je een hond die veel zwemt? Dan kan een halsband een uitkomst zijn, omdat die vaak langdurig werken en waterproof zijn.
Spot-On pipetten breng je makkelijk aan en werken snel, maar de werking verminderd als je hond regelmatig zwemt.
Sprays moet je regelmatig aanbrengen en de hele hond moet gesprayd worden, iets waar niet elke hond blij van wordt.
Ben je niet dol op chemische middelen, of is je hond allergisch? Dan kan je het beste kiezen voor een natuurlijk product.
Als je op safe wilt spelen is het aan te raden om te kiezen voor een middel dat zowel tekendodend als tekenwerend is, zodat je voorkomt dat de teek zich vastbijt. Er zijn zelfs “combo” middelen te krijgen, die tegelijk ook tegen vlooien, muggen en vliegen werken.

Hoe verwijder je een teek?

Hoe goed je ook je best doet, het kan altijd voorkomen dat je hond (of jijzelf) wordt gebeten door een teek.

Wat je absoluut niet mag doen

Over het verwijderen van teken gaan veel verhalen de rondte: je zou ze moeten bedwelmen met alcohol, je zou het lijfje rond moeten draaien tot de hele teek loslaat, of je moet hem wegbranden met een sigaret. Dit zijn allemaal voorbeelden van hoe je een teek vooral niet moet verwijderen! De teek zal dan “overgeven” en zijn speeksel laten lopen, waardoor de kans op besmetting met ziektes juist wordt vergroot.

Hoe dan wel?

Een teek kan je het beste verwijderen met een speciaal tangetje, deze zijn er in alle soorten en maten. Tangetjes zijn overal verkrijgbaar, drogist, apotheek, dierenspeciaalzaak enz.

Pak de teek zo dicht mogelijk bij de huid van de hond vast en draai of schuif hem er rustig en voorzichtig uit. De monddelen van de teek komen dan los, waardoor je hem makkelijk weg kan halen. Als je te hard trekt kan het lichaam van de kop worden getrokken, waardoor de kop in de huid blijft zitten. In tegenstelling tot wat veel mensen denken is dit niet erg, want (net als bij een splinter) valt de kop meestal vanzelf uit de huid. Hou het plekje wel even in de gaten, omdat er in sommige gevallen een ontsteking kan ontstaan.

Preventie

Oormijtjes kunnen zich zeer snel vermenigvuldigen. Het is daarom belangrijk dat uw de oren van hond controleert als het dier zich vaak krabt of met z’n kop schudt. Oormijtjes worden makkelijk overgebracht van de een op de andere hond (en kat)! U moet daarom regelmatig uw hond controleren op de aanwezigheid van oormijtjes.

Behandeling

Er zijn meerdere producten beschikbaar om oormijt infecties te behandelen. Doordat de infectie zo makkelijk wordt overgedragen van het ene op het andere dier, zullen alle aanwezige honden en katten in het huishouden moeten worden behandeld.

Oormijt bij hond (http://www.bullwrinkle.com ©)
Problemen bij mensen?
Oormijten worden niet als een risico voor mensen beschouwd

SAMENVATTING OVER OORMIJTEN

Oormijt infecties zien we vaak als zwarte vuiltjes (gemalen koffie)
Als uw hond vaak de kop schudt, de oren krabt, of de oren zijn rood en ontstoken, dan kan uw hond met oormijtjes zijn geïnfecteerd
Oormijtjes worden van de een op de andere hond overgebracht
Oormijt infecties zijn goed te behandelen

Schurft

Schurft bij de hond wordt veroorzaakt door de schurftmijt Sarcoptes scabie, is een zeer besmettelijke honden parasiet. De mijtjes graven gangen in de huid en veroorzaken hierbij zeer veel jeuk. Door zowel de beschadigingen ontstaan door de mijtjes, als door het veelvuldig krabben, gaat schurft bij de hond vaak gepaard met veel korstvorming en verlies van haar op de aangedane gebieden. De schurft mijt zien we het hele jaar door, en bij alle honden van alle rassen en alle leeftijden. Gelukkig komen schurftinfecties niet vaak meer voor bij honden in Nederland.

Gevolgen

De schurftmijt veroorzaakt zeer veel jeuk, en de hond krabt zich zeer veel en verliest op de aangetaste plekken het haar. Voorkeursplekken zijn: elleboog, hakken, buik en borst. Het is zeer lastig om de mijtjes te vinden bij een afkrabsel, en vaak wordt de diagnose gesteld aan de hand van de symptomen en door het uitsluiten van andere infecties. Als u een schurft infectie vermoed is het belangrijk om contact met uw dierenarts op te nemen, die een effectieve therapie kan voorschrijven.

Behandeling

Er zijn meerdere producten beschikbaar om een schurft infectie te behandelen. Doordat de infectie zo makkelijk wordt overgedragen van het ene op het andere dier, zullen alle aanwezige honden moeten worden behandeld.

Problemen bij mensen?

Schurft is een zoonosis (kan worden overgebracht van dier op mens). Eigenaren die intensief contact hebben met hun huisdier kunnen gemakkelijk de infectie overnemen. Echter de mijt heeft wel een voorkeur voor de hond. 

SAMENVATTING OVER SCHURFT

Heeft uw hond erge jeuk, die gepaard gaat met korsten en haarverlies dan heeft ze mogelijk schurft
Schurft wordt veroorzaakt door kleine mijtjes die tunnels in de huid graven
U kunt schurft voorkomen, door de natuurlijke afweer te bevorderen en kontakt met mogelijk geïnfecteerde honden te vermijden
De schurftmijt kan ook mensen infecteren maar de infectie verdwijnt vaak nadat de hond is behandeld.

Demodex mijt.

De demodex mijt kan demodicosis veroorzaken bij uw hond. De microscopisch kleine mijtjes leven in de haarzakjes en talgkliertjes van de huid van uw hond. De meeste honden zijn geïnfecteerd, echter de weerstand van de gemiddelde hond is voldoende om de demodex infectie onder controle te houden. De meeste demodex problemen zien we bij jonge honden. Af en toe ook bij oudere honden, deze dieren hebben dan vaak ook een andere aandoeningen die de algemene weerstand verlaagt.

Preventie,

Het belangrijkst is om de algemene gezondheid van uw hond in de gaten te houden. Goed voer en een schone omgeving, vermindert sterk de kans op een demodex infectie. Omdat de mijtjes van hond op hond overgaan is het verstandig om uw hond bij mogeljk geïnfecteerde honden weg te houden.

Behandeling,

Lokale plekken genezen vaak vanzelf. Als de infectie verspreid is over het lichaam is behandeling mogelijk maar wel lastig. Raadpleeg uw dierenarts hiervoor

Problemen bij mensen?
Demodex is niet besmettelijk voor mensen.

SAMENVATTING OVER SCHURFT

Demodicosis wordt veroorzaakt door een microscopisch klein mijtje
Demodicosis veroorzaakt vaak kale plekken, beginnend op de kop naar achteren verlopend
Gezonde honden, hebben vrijwel nooit demodicosis. Bevorder de natuurlijke weerstand van uw hond en houd de omgeving van de hond schoon
Uw dierenarts kan de diagnose stellen en een behandeling inzetten

Ingewandparasieten 

Lintwormen bij honden.

                                        Lintworm segmenten.   

Lintwormen bij honden zijn er in meerdere soorten. Het zijn veelal lange platte wormen die zichzelf aan de darmwand bevestigen middels zuignapjes. Een lintworm bestaat uit meerdere onderdelen, ook wel segmenten genoemd. Lintworm infecties kunnen wij soms met het blote oog zien. In de ontlasting van de hond ziet men dan kleine witte ‘wormpjes’ (dit zijn segmenten) ter grootte van een rijstkorrel. Deze segmentjes kunt u ook aantreffen op plekken waar de hond veel ligt, aan het achterlijf van de hond zelf, of gewoon in de ontlasting.

Als deze segementen of pakketjes niet open gaan in de darmen, maar met de poep worden uitgescheiden kan een infectie met lintwormen bij ontlastingsonderzoek worden gemist. Immers de eitjes worden niet door de ontlasting gemengd. Dit is ons bekend en zorgt nogal eens voor verwarring.

Er zijn meerdere lintwormsoorten die uw hond kunnen infecteren. Elke lintwormsoort heeft een eigen tussengastheer nodig. Een tussengastheer is een ander dier welke nodig voor is voor de lintworm om zich verder te kunnen ontwikkelen. Zonder de ontwikkelingsfase in de tussengastheer kan de lintworm niet volwassen worden. De eindgastheer van de lintworm, de hond, infecteert zich door de tussengastheer op te eten. Dipylidium caninum de meest voorkomende lintworm die de vlo als tussengastheer heeft, terwijl Taenia en Echinococcus lintwormen kleine knaagdieren (muis, rat, eekhoorn), konijnen of grote zoogdieren als schaap en rund als tussengastheer gebruiken.

Gevolgen lintwormen infectie

Lintworm infecties verlopen eigenlijk bijna altijd symptoomloos bij honden. In tegenstelling wat mensen vaak denken is ‘sleetje rijden’ geen symptoom van een worminfectie, maar eerder een gevolg van ontstoken of verstopte anaalzakkliertjes.

Het hondje hieronder veegt met zijn anus over de grond, dat is sleetje rijden.

Preventie

De beste manier om te voorkomen dat uw hond zich infecteert met een lintworm is door het vermijden van contact met tussengastheren die mogelijk besmet zijn. Omdat vlooien de tussengastheer zijn van de meest voorkomende lintworm, is goede vlooien bestrijding belangrijk

Gevaar voor de mens?

De vossenlintworm is ook gevaarlijk voor mensen. Hoewel de mens niet zo’n geschikte gastheer is kan de mens kan zich toevalligerwijze infecteren door het opnemen van eitjes, die zich op uitwerpselen, de vacht of in de omgeving van besmette eindgastheren bevinden. Het eten van wilde bosvruchten of zelf geplukte paddenstoelen, wordt beschreven als een manier waarop mensen zich kunnen infecteren. Als uw hier klikt krijgt u meer informatie over de vossenlintworm.

SAMENVATTING OVER LINTWORMEN BIJ HONDEN

De meeste lintworm infecties verlopen symptoomloos. Soms zien we lintworm segmentjes in de ontlasting of op plekken waar uw hond veel verblijft, behandel dan meteen
Honden kunnen lintworm infecties krijgen van vlooien, muizen en andere knaagdieren
Vlooienbestrijding is belangrijk in de preventie van lintworm infecties
Mensen raken zelden besmet met de hondenlintworm.

Spoelwormen in Nederland

Pups zijn vaak bij de geboorte al geïnfecteerd omdat de teef de infectie via de placenta kan doorgeven aan haar pups
Pups kunnen zich ook na de geboorte besmetten met spoelwormen door de opname van eitjes vanuit de omgeving of door de opname van   infectieuze larfjes met de moedermelk
Honden kunnen zich ook infecteren door de opname van met spoelwormen geïnfecteerde knaagdieren als muis en rat
Als laatste kunnen honden zich infecteren door het oplikken van de eitjes uit de eigen vacht. De vacht kan met eitjes uit de omgeving bevuild raken.

Gevolgen van een infectie met spoelwormen bij honden

Volwassen spoelwormen leven in de darmen van de hond. Het is belangrijk om te weten dat slechts 3% van de honden in Nederland is geïnfecteerd met spoelwormen. Een spoelworminfectie verloopt bij de meeste honden geheel symptoomloos. Om te weten of uw hond besmet is met spoelworm, moet u de ontlasting laten onderzoeken.

Alleen bij ernstige infecties en dan van met name pups, zien we symptomen als gewichtsverlies, een doffe vacht en een opgeblazen buik. De hond kan gaan hoesten hoesten als de wormen tijdens hun trektocht in de longen komen. U kunt soms rondwormen in de ontlasting of in het braaksel vinden. Het zijn witte/lichtbruine wormen, tot wel 10 cm lengte.

Omdat volwassen honden zich met name vanuit de omgeving infecteren, is het belangrijk om de leefomgeving van uw hond schoon te houden en de ontlasting regelmatig te verwijderen. Probeer verder te voorkomen dat uw hond (knaag)dieren opeet.
Om infecties die pups hebben opgelopen via de moedermelk, te bestrijden moeten puppies op 2, 4, 6 en 8 weken ontwormd worden. Melkgevende moederdieren moeten tegelijkertijd met de puppies worden behandeld. 

Gevaar voor de mens.

Spoelwormen bij honden vormen een belangrijk gezondheidsrisico voor mensen. Infectie geschiedt met besmette aarde, en/of honden ontlasting. Er kan een ophoping plaats vinden van wormeitjes op plekken waar honden poepen. Kinderen zouden niet mogen spelen op honden uitlaatplekken. Degene die regelmatig contact heeft met de mogelijk besmette aarde moet handschoenen dragen of meteen zijn handen wassen.

SAMENVATTING OVER SPOELWORMEN

Mannelijke wormen kunnen tot 9 cm worden, vrouwelijke wormen tot wel 17 cm
Een worm leeft gemiddeld 4 maanden
Vrouwtjes produceren tot 200.000 eieren per dag
Bij een zware besmetting (>200 wormen) worden dagelijks tot 15 miljoen eitjes uitgescheiden
Onder optimale omstandigheden (25-30°C, 95% vocht) duurt het slechts 9 – 15 dagen voordat de eitjes een larve bevatten. In dit stadium zijn de eitjes besmettelijk voor anderen
Deze larven kunnen tot 3 jaar in de buitenwereld overleven en zijn goed bestand tegen ons klimaat en de meeste ontsmettings- en reinigingsmiddelen.

Preventie,

Net als bij veel andere wormen kan de besmetting grotendeels worden voorkomen door regelmatig de uitwerpselen van de hond te verwijderen van die plekken waar de hond veel verblijft. Omdat zweepworm infecties lastig te onderkennen zijn, is het van belang dat tenminste driemaal maal per jaar de ontlasting van uw hond wordt onderzocht op de aanwezigheid van zweepwormeitjes. 

Gevaar voor mensen?
De mens heeft zijn ‘eigen’ zweepworm. Zweepworm bij honden zijn niet gevaarlijk voor de mens.

SAMENVATTING OVER ZWEEPWORMEN

Honden met een milde zweepworm infectie vertonen meestal geen symptomen. Ernstige zweepworm infecties gaan gepaard met bloedige diarree en som zelfs met sterfte
Honden raken meestal besmet door opname van besmette aarde
Door de omgeving van uw hond vrij te houden van ontlastingsresten kunt u zweepworm infecties voorkomen.

Haakwormen komen in Nederland regelmatig voor bij honden.

Ernstige infecties van haakwormen bij honden zien we vooral bij dieren die in Zuid-Europa zijn geweest. De haakworm dankt zijn naam aan de ‘haken’ bij zijn mond waarmee de worm zich vastzet op het darmslijmvlies van de dikke darm. De haakworm bijt zich actief vast aan het slijmvlies van de darm, en zuigt daar bloed.

Net als lintwormen en spoelwormen leven haakwormen in het maagdarmstelsel van de hond. De eitjes worden in de darmholte gelegd en worden met de ontlasting uitgescheiden.

De larven van haakwormen die uit de eitjes komen leven in de aarde. Uw hond kan zich simpel infecteren doordat de larfjes de huid van uw hond penetreren, vaak via de buikhuid of de voeten. Daarnaast kan de hond larfjes opnemen tijdens het routinematig likken van de vacht waar de larfjes zich aan hebben gehecht.

SAMENVATTING OVER HAAKWORMEN

Haakworm infecties kunnen bloedarmoede, gewichtsverlies en diarree veroorzaken en zijn soms dodelijk, dit laatste vooral bij pups
Haakworm infecties zijn goed te vinden met ontlastingsonderzoek
Door de omgeving van uw hond vrij te houden van ontlasting(sresten) kunt u veel infecties voorkomen
De ontlasting van de hond moeten regelmatig onderzocht worden op de aanwezigheid van haakwormen;
Haakwormen kunnen ook mensen besmetten.

Wordt mijn hond ziek van een giardia infectie?

Infecties van giardia bij honden zijn vaak zonder symptomen en honden zijn niet ziek. Als dieren toch ziek worden is diarree vaak het belangrijkste symptoom. Soms moeten honden ook overgeven. Bij een chronische infectie kan giardia gepaard gaan met vermageren, matige conditie en bij ernstige gevallen zelfs sterfte.

Preventie
Naast de algemene hygiëne maatregelen, is schoon drinkwater van groot belang bij het voorkomen van Giardia infecties. U kunt de ontlasting van uw hond bij ons laten testen op Giardia. Als uw hond besmet is kan ze effectief behandeld worden. Om verder besmettingen te voorkomen, is het van belang, om de poep van uw hond tijdens het uitlaten te verwijderen en af te voeren.

Gevaar voor mensen?

Giardia is een veel voorkomende oorzaak van diarree bij mensen. Honden kunnen de infecties overbrengen op mensen. Voorkom contact met hondenontlasting en draag bij het opruimen van ontlasting handschoenen, of maak gebruik van een poepschepje. Als u zelf verdacht wordt van een giardia infectie, is het van belang om ook uw dier te laten testen (en eventueel te behandelen). Besmetting van mens op dier komt voor. Het is echter waarschijnlijker dat mensen zich infecteren via andere mensen.

Diagnose

Bij VPL ,Het Woud’ onderzoeken wij de ontlasting microscopisch op Giardia parasieten maar daarnaast gebruiken wij een test die op antigeen van de Giardia parasieten controleert. Wij onderzoeken alleen ontlasting van gezonde dieren of dieren met een geringe diarree. Dieren met diarree of andere symptomen verwijzen wij door naar de eigen dierenarts. U kunt het ontlastingsonderzoek voor Giardia hier aanvragen.

Giardia infecties kunnen ook aanwezig zijn zonder symptomen.

SAMENVATTING OVER GIARDIA

Infecties van giardia bij honden kunnen de oorzaak zijn van diarree, braken, gewichtsverlies en soms sterfte. Meestal verloopt de infectie zonder symptomen
Mensen zijn ook gevoelig voor giardia infecties. Maar zij krijgen de infectie vrijwel nooit van honden
Infecties van giardia bij honden komen meestal door besmet water. Zorg daarvoor dat uw hond altijd schoon drink water tot zijn beschikking heeft
Houdt de omgeving van uw hond vrij van ontlastings(resten)

Preventie

Infecties met coccidieën kan men voorkomen door de ontlasting van hond consequent te verwijderen. Coccidieën zien wij met name bij pups, daarom is het belangrijk dat u de ontlasting van de pups controleert op de aanwezigheid van coccidieën. U kunt de test hier aanvragen.

Kan mijn hond ook mijn kat infecteren?
Een hond die besmet is met coccidieën, kan de infectie niet overdragen naar katten en omgekeerd. Besmettingen treden alleen op na opname van besmette hondenontlasting.

SAMENVATTING OVER COCCIDIOSE

Coccidieën veroorzaken vooral diarree bij pups. Veel dieren vertonen geen enkel symptoom
Honden infecteren zich door opname van besmette aarde of andere materialen die besmet zijn met coccidieën
Regelmatig de ontlasting verwijderen van die plekken waar de uw hond veel verblijft is de beste preventie.

Franse hartworm

Tot voor kort was de ‘Franse’ hartworm alleen te vinden in honden die in het buitenland waren geweest. Echter sinds enkele jaren komt de Franse hartworm ook voor in Nederland. Tot op heden in 2 gebieden: Den Haag en omstreken en de Noordwestelijke Veluwe.

De volwassen wormen die tot 3 cm lang worden, verblijven in het hart en de aan- en afvoerende bloedvaten. Infectie kan gepaard gaan met een groot aantal verschillende ziektesymptomen. De eerste verschijnselen treden pas laat in de infectie op. Mogelijke symptomen: snel vermoeid, hoesten, kortademig, bloedarmoede etc.

Vossen zijn de natuurlijke gastheer voor deze infectie.

Levenscyclus Franse Hartworm
De levenscyclus
De volwassen worm leggen eitjes in de bloedbaan, die vervolgens vastlopen in het longweefsel. Ter plekke kruipen er larfjes uit de eitjes, die de hond ophoest en doorslikt en met de ontlasting uitscheidt..

Zowel naaktslakken als huisjesslakken worden aangetrokken door de hondenpoep. De in de ontlasting aanwezige larfjes penetreren dan de slak en ontwikkelen zich tot een infectieus larfje! Honden kunnen de geïnfecteerde slakken opeten, en in de darmen komen de hartwormlarfjes weer tevoorschijn. Deze kruipen door de darmwand en komen zo via de bloedvaten weer in het hart terecht. Na opname van een geïnfecteerde slak duurt het tussen de 5 – 9 weken voordat de worm eitjes kan leggen. De verspreiding van mogelijke geïnfecteerde tussengastheren bepaalt of een infectie voorkomt in een gebied.
Ook kikkers kunnen soms tussengastheer zijn voor infectie!

Preventie

De hartworm moet een gedeelte van de levenscyclus doormaken in een slak. Een hond kan normaalgesproken alleen een wormbesmetting krijgen als de hond een met larven besmette slak opeet of aanvreet. De eigenaar kan dus voorkomen dat slakken in contact komen met hondenpoep door de ontlasting consequent op te ruimen. Dat geldt ook voor eigenaren van een op het oog gezonde hond, want ook die kan besmet zijn en larven met de ontlasting uitscheiden.

Verspreiding infectie en voorkomen
Als uw hond enige maanden geleden in het buitenland is geweest of u woont in omgeving Lelystad, Den Haag en omstreken of de Noordwestelijke Veluwe en/of er zijn klinische klachten die mogelijk wijzen op infectie met Franse hartworm dan is het verstandig de ontlasting te laten onderzoeken met de Baermann methode. Stuur ontlasting de dag van verzamelen op. Hoe verser de ontlasting hoe betrouwbaarder de test!

SAMENVATTING OVER FRANSE HARTWORM

De tussengastheer voor de Franse hartworm zijn slakken. Voor de normale hartworm zijn dit muggen. Deze muggen komen niet voor in Nederland
De meeste ontwormingsmiddelen zijn effectief tegen Franse hartworm
De wormen kunnen zowat even oud als de hond worden!
Ziekte symptomen kunnen ontstaan door volwassen wormen (hartproblemen) of de larven (long problemen)
Katten en mensen zijn niet gevoelig voor Franse hartworm.

Inci de Wakkere Rakker

Wormbesmetting in het algemeen

Een hond kan een worminfectie oplopen. Niet alleen vervelend voor het dier, maar het heeft ook gevolgen voor zijn gezondheid. Om een besmetting te voorkomen dienen honden met regelmaat “ontwormd” te worden. Dit heeft dus voornamelijk een preventieve werking. Maar hoe vaak moet een hond ontwormd worden? En welk middel kun je hier het best voor kiezen? In dit artikel antwoord op al deze vragen.

Wat zijn wormen?
Wanneer je hond last heeft van een worminfectie leven er wormen in het dier. Deze wormen kunnen, afhankelijk van het soort, voorkomen op verschillende plaatsen in het lichaam en variëren in grootte van enkele millimeters tot tientallen centimeters! De meest voorkomende worminfecties bij honden zijn spoelwormen, lintwormen, haakwormen en zweepwormen. Een soort die in Nederland niet voorkomt, maar wel in zuidelijke buurlanden kan worden opgelopen is de hartworm.
Afhankelijk van het soort wormen leven de diertjes in de bloedbaan, de darmen of in organen als het hart of de longen van je hond. Hartwormen komen in Nederland niet voor, maar andere type wormen kan je hond in Nederland wel oplopen.

Hoe komt mijn hond aan wormen?

Wormen kunnen op vele manieren bij je hond terecht komen, maar vrijwel altijd gebeurt dit via larven die door een besmette hond worden uitgescheiden. Dit kan via de ontlasting, maar ook via braaksel. Wanneer jouw hond hiermee in aanraking komt, kan het dier een worminfectie oplopen. Het dier hoeft hiervoor niet eens rechtstreeks in aanraking te komen, je kunt ze bijvoorbeeld zelf mee het huis innemen via je schoenzolen.

Bij spoelwormen zit dit anders. Deze worden door de moederhond doorgegeven via de moedermelk aan haar jongen. De larven van de spoelworm kunnen bij volwassen honden door hun weerstand vaak niet uitgroeien tot volwaardige wormen, maar worden wel bij zich gedragen. Daardoor worden vrijwel alle puppies besmet met deze worminfectie.

Een besmetting ontstaat vaak via onhygiënische kennels, op straat of via de moederhond. Bij de geboorte kan de pup dus al besmet zijn, ook zonder ooit in aanraking geweest te zijn met andere honden dan de moederhond.

Waarom ontwormen.

De besmettelijkheid van een worminfectie is de reden dat ontworming zo belangrijk is. Wormlarven of eitjes kunnen overal zijn en kun je zelfs zelf via je schoenzolen mee het huis in nemen. Dat je hond niet vaak buiten komt of dat je goed op het dier let en voorkomt dat het op straat schooiert is dus geen garantie dat het dier geen wormen kan oplopen.

Wanneer je kijkt naar de schade die wormen kunnen toebrengen aan je trouwe viervoeter is het belang van ontwormen wel duidelijk. De dieren kunnen een groeiachterstand oplopen doordat de darmen niet volledig meer functioneren. Ze worden magerder, krijgen een opgezwollen buikje of krijgen last van diarree. De wormen kunnen zorgen voor ademhalingsproblemen en bij de hartworm zelfs voor hartklachten. Een worminfectie is dus een directe bedreiging van de gezondheid van je hond die zo snel mogelijk verholpen moet worden!

Welke wormenkuur?

Het kiezen van de juiste wormenkuur is belangrijk. Niet ieder wormmiddel werkt tegen dezelfde wormen. Daarnaast verschilt de vorm: de ene kuur dien je toe als pilletje en sommige zijn een pasta. Een veelgebruikt middel is Milbemax, een pilletje dat gemakkelijk is toe te dienen door de prettige smaak en werkzaam tegen de meest voorkomende wormen die je hond in Nederland kan oplopen. 

Reageert je hond niet goed op een middel? Braakt hij het uit? Kies dan voor een ander merk. Informeer bij twijfel altijd een dierenarts en vraag advies welk middel deze specialist adviseert.

Hoe vaak moet je je hond ontwormen?

Omdat vrijwel alle puppies via de moedermelk besmet worden met spoelwormen is het belangrijk snel te beginnen met ontwormingskuren. Dit begint al op de leeftijd van twee weken. De eerste maanden, tot 8 weken, moet dit iedere twee weken herhaald worden. Na de eerste twee maanden wordt de kuur maandelijks herhaald, tot de hond een half jaar oud is. Vanaf dat moment wordt viermaal per jaar behandeld. Hieronder de data op een rijtje:

Standaard ontwormingsschema hond
2 weken
4 weken
6 weken
8 weken
3 maanden
4 maanden
5 maanden
6 maanden
9 maanden
1 jaar
Vervolgens 4 x per jaar / eens in de 3 maanden

“Ontwormen” is eigenlijk voorkomen dat je hond een worminfectie oploopt.

Het woord ontwormen doet vermoeden dat een bestaande infectie wordt verholpen. In werkelijkheid wordt de term eveneens gebruikt als term voor het voorkomen dat een gezonde hond überhaupt besmet raakt, preventief dus. De term is dus eigenlijk niet zo goed gekozen.

Hebben jullie ook gehoord dat we zo ontwormd worden....?    Jiiiieeek!!!

Sterilisatie van uw teefje

Een sterilisatie is een buikoperatie die gebeurt onder algehele anaesthesie. Dit betekent dat uw hond vanaf de avond vóór de operatie niet meer mag eten (wel drinken) om complicaties tijdens de operatie te voorkomen. Hoewel de sterilisatie een ingreep is die zeer vaak wordt uitgevoerd, is het geen eenvoudige ingreep.
Via een klein sneetje in de middellijn van de buik worden de eierstokken verwijderd. De toestand van de baarmoeder wordt beoordeeld en indien nodig wordt deze ook verwijderd (dit gebeurt met name bij oudere teven).

Wat zijn de voordelen van sterilisatie?
De loopsheid treedt niet meer op, geen bloedverlies, geen kans op ongewenste zwangerschap.
Het risico op het ontstaan van borstkanker wordt sterk gereduceerd, met name bij sterilisatie op jonge leeftijd.
Geen kans meer op het ontstaan van baarmoederontsteking (60% van alle ongesteriliseerde teven krijgt op latere leeftijd borstkanker!)
Veel minder kans op het ontstaan van suikerziekte (hormonen uit de eierstokken maken het dier gevoeliger hiervoor)
Bij sommige teven is schijnzwangerschap een probleem dat bij iedere cyclus terugkeert. Na sterilisatie is dit over.

Wat zijn de nadelen van sterilisatie?
Een dier dat gesteriliseerd is heeft eerder aanleg voor vetzucht, overgewicht is dus een groot risico. Uiteraard kunt u dit voorkomen door minder te voeren (tot wel 25% minder). Dieren die gesteriliseerd zijn worden niet sloom! Wel kunnen ze door sterk overgewicht minder actief worden.

Sterilisatie kan invloed hebben op het gedrag: gesteriliseerde teven worden vaak wat feller. Bij dominante teven kan dit een reden zijn af te zien van sterilisatie. Wanneer er meerdere honden zijn in een huishouden moet de onderlinge rangorde worden meegewogen in de beslissing al dan niet te steriliseren.
Ook kan sterilisatie invloed hebben op de vacht, deze kan verkleuren of pluiziger worden. 
Een heel enkele keer ontstaat -door de hormonale veranderingen- op latere leeftijd urine incontinentie: er druppelt wat urine uit de vulva wanneer uw hond ligt te slapen. Dit heeft te maken met verslapping van de sluitspier van de blaas.

Deze aandoening is in het algemeen met medicatie goed te verhelpen, bovendien is de kans hierop veel kleiner dan de risico's van baarmoederontsteking, borstkanker etc. 

Wanneer kan ik mijn hond laten steriliseren?
Het is mogelijk uw hond op 6 maanden leeftijd te laten steriliseren. Er zijn geen aanwijzingen dat vroeg steriliseren nadelig is voor de gezondheid en de lichamelijke ontwikkeling van uw hond. Het is wel zeker dat het preventieve effect ten aanzien van borstkanker steeds kleiner wordt naarmate de hond ouder is: dus liever in de eerste levensjaren.
Wij zijn van mening dat ingrijpen in de hormonale cyclus van de hond effect heeft op de geestelijke ontwikkeling. Daarom geven wij er de voorkeur aan het dier eerst verder te laten "rijpen", zodat het karakter van de hond op volwassen leeftijd kan worden beoordeeld en meegenomen in de beslissing het dier al dan niet te laten steriliseren.
Sterilisatie is geen "standaard" ingreep, er moet een weloverwogen beslissing aan ten grondslag liggen.

HET CASTREREN VAN UW REU.

Wat gebeurt er bij castratie?

De castratie van de reu gebeurt ook onder algehele anaesthesie. Dit betekent dat uw hond vanaf de avond vóór de operatie niet meer mag eten (wel drinken) om complicaties tijdens de operatie te voorkomen. Het is een veel simpeler operatie dan een sterilisatie, er wordt een klein sneetje gemaakt vóór het scrotum, hierdoor worden de beide testikels verwijderd. De buik wordt dus niet geopend.

Wat zijn de voordelen van castratie?
De gezondheidsvoordelen zijn veel minder uitgebreid dan bij sterilisatie van de teef.
Ongecastreerde reuen kunnen de neiging hebben om op zoek te gaan naar loopse teven, zeker als ze eenmaal gedekt hebben. Ze kunnen dan ook van huis weglopen. Dit brengt risico's met zich mee in het verkeer, temeer omdat ze op dat moment maar aan 1 ding denken... Overigens zijn er ook reuen die het gewoon leuk vinden de buurt rond te gaan. Dit gedrag zal niet verminderen na castratie.

Agressieve reuen zullen in het algemeen minder fel worden na castratie.
Hypersexueel gedrag (rijen) zal verminderen/overgaan na castratie.
Nogal wat reuen hebben last van voorhuidontsteking. Dit gaat meestal over na castratie.
Oudere reuen hebben vaak last van prostaatvergroting. Dit komt zeer zelden voor bij gecastreerde reuen.

Wat zijn de nadelen van castratie?
Gecastreerde reuen hebben eerder last van vetzucht. In het algemeen moet de voergift na castratie met 25% verminderd worden. Dit geldt niet voor alle reuen. Voer dus "op het oog".
Angstige reuen kunnen na castratie nog angstiger worden. Daarom gaat onze voorkeur ernaar uit reuen op volwassen leeftijd te castreren zodat het karakter in de beslissing kan worden meegewogen.
Testosteron wordt gevormd in de testikels. Dit hormoon zorgt ook voor extra spieraanzet. Bij dieren met arthrose kan dit positief werken. Dit laatste kan een reden zijn om niet te castreren.

Wanneer kan ik mijn hond laten castreren?
In principe kan dit al op jonge leeftijd, omdat de geslachtshormonen mede een rol spelen in de geestelijke en lichamelijke ontwikkeling van het dier gaat onze voorkeur ernaar uit op volwassen leeftijd te castreren. Bij rassen met een verhoogd risico op agressie kan het zinvol zijn te castreren vóór de dieren geslachtsrijp zijn.
Overigens is castratie geen ingreep die wij "standaard" aanbevelen! Bij de meeste reuen is deze ingreep niet zinvol.

Best jammer dat castreren....

Ulla van de Heikenshoeve, hoogbejaard

De ouder wordende hond

U weet natuurlijk allang dat goede verzorging en voldoende beweging heel belangrijk zijn voor de gezondheid van uw hond. Elke dag even een stuk wandelen, goede voeding, een lekker hondenkoekje op zijn tijd en liefdevolle aandacht is een garantie voor een heerlijk hondenleven. En hoe prettiger de hond zich voelt, hoe fijner dat voor u als eigenaar is! De kunst is om uw hond zo lang mogelijk gezond, vitaal en actief te houden.

Vanaf het 7e levensjaar kan een hond ‘senior’ genoemd worden. Dit is de gemiddelde leeftijd waarop het verouderingsproces begint, afhankelijk van ras en gewicht. Hij is dan natuurlijk nog niet echt oud, maar heeft een leeftijd bereikt die te vergelijken is met de senior-status van mensen. Die seniorfase begint bij grote en zeer grote honden zelfs nog iets eerder, rond het 5e of 6e levensjaar. Dat is eerder dan de meeste mensen denken. We realiseren ons eigenlijk niet zo dat het leven van een hond veel ‘geconcentreerder’ verloopt dan dat van een mens. Zo staat één hondenjaar ongeveer gelijk aan 7 of 8 mensenjaren. Een simpel rekensommetje leert dat een hond van 8 jaar oud in mensentermen bijna de VUT-leeftijd heeft bereikt. Het uiterlijk van de hond of de manier waarop hij zich beweegt, verandert meestal pas op hoge leeftijd. Rond het 7e levensjaar neemt de gevoeligheid voor leeftijdsgebonden gezondsheidsrisico’s echter al toe. Het belang van preventieve gezondheidszorg wordt dan steeds groter.

Welke problemen komen voor bij de oudere hond?

1. Tragere stofwisseling. Als gevolg hiervan kan het dier zijn lichaamstemperatuur minder goed op peil houden en kan het daardoor zomers erg warm krijgen en 's winters snel koud. Ook is door de tragere stofwisseling het dier minder goed bestand tegen stress.
2. Het dorstgevoel neemt af waardoor uitdroging kan optreden en de bloedsomloop kan verminderen.
3. De blaas kan niet volledig geledigd worden. Dit kan samen met te weinig drinken leiden tot blaasontsteking. Ook de motoriek van het maagdarmkanaal is minder goed.
4. Gebit- en tandvleesproblemen. Tandvleesontsteking kan de hartkleppen, de lever en de nieren aantasten.
5. Regelmatig optredende diarree of darmverstoppingen door stoornissen in de spijsvertering.
6. Verminderde lever- en nierfunctie. Als gevolg hiervan neemt de capaciteit af om giftige stoffen effectief te verwijderen. Door een hoge concentratie aan giftige stoffen in het bloed kan de hond onder anderen gedragsveranderingen gaan vertonen. Door een lang bestaande verminderde nierfunctie kan ook bloedarmoede ontstaan.
7. Afnemende hart- en longcapaciteit. Hart- en longafwijkingen. Hierdoor kan het uithoudingsvermogen van uw huisdier verminderen: snel hijgen, soms hoesten, gauw moe. De werking van het afweersysteem vermindert, met als gevolg het ontwikkelen van sluipende infecties en auto-immuun aandoeningen.
8. Stijfheid en/of kreupelheid door gewrichtsslijtage (arthrose) en verlies van spierweefsel en spierkracht.
9. Vermindering van gehoor, zicht en reuk. Het troebel worden van de lens (= lenssclerose) heeft weinig invloed op het zien.
10. Minder goede huid en vacht. De nagels worden langer en broos. Oudere katten verzorgen zich minder goed met als gevolg klitten.
11. Hormonale stoornissen in de bijnieren (de ziekte van Cushing), de schildklieren (te weinig schildklierhormoon) en de alvleesklier (suikerziekte). Hormonale stoornissen kunnen ook gedragsveranderingen tot gevolg hebben.
12. Prostaatproblemen bij de reu, problemen aan de eierstokken en baarmoeder bij de teef.
13. Goed- en kwaadaardige gezwellen.

Checklist van mogelijke problemen bij de oudere hond:

o Meer gaan drinken.
o Urine verlies, veel of vaker urineren.
o Veranderde eetlust.
o Vaker maagdarmproblemen, zoals winderigheid, braken, diarree of verstoppingen.
o Gewichtsverandering in een korte tijd.
o Uit de bek stinken.
o Hoesten. Overmatig hijgen of zwaarder ademhalen.
o Snel moe.
o Moeite met opstaan, springen of trap lopen. Stijf of mank lopen.
o Veranderingen aan huid, vacht en/of nagels.
o Vieze ogen of oren. Schudden met de kop of krabben aan een oor.
o Toevallen of trillen.
Gedragsveranderingen: - minder enthousiast begroeten, lusteloos - hyperactief, rusteloos - buitensporig blaffen - veranderd slaappatroon - in kringen lopen, afwezig of gedesoriënteerd - aanhankelijker worden of juist afzonderen

Hoe kan mijn dierenarts helpen?
Met een lichamelijk onderzoek van uw huisdier en een eenvoudig urinetest en eventueel daaropvolgend bloedonderzoek. Hiermee zijn een aantal, vaak gunstig te beïnvloeden verouderingsprocessen en meestal goed te behandelen ziekten, te onderkennen.

Een hoogbejaard Schipperke

Het in laten slapen van het oude zieke dier....

Soms sterft het oude hondje al in zijn slaap maar het kan ook dat hij erg af gaat takelen, dan kan het soms beter zijn hem uit zijn lijden te verlossen. Uiteindelijk zal het behandelen van een hoog bejaard hondje niet meer leiden tot een hond waardig bestaan en moeten we onze schat laten gaan. Het verdriet zal er zeker zijn en hevig ook maar uw hondje helpen de laatste gang te maken is wel een daad van liefde die u het dier geven kunt.

Wanneer is euthanasie noodzakelijk?
Het is altijd moeilijk om te beslissen tot euthanasie en eigenaren stellen deze beslissing natuurlijk zo lang mogelijk uit.
Pijn is niet de enige reden om uw dier in te laten slapen, de kwaliteit van leven weegt ook zwaar. De uiteindelijke norm voor euthanasie is of uw dier nog plezier in zijn leven heeft. U als eigenaar kunt dit uiteindelijk het beste beoordelen, overleg met uw dierenarts kan wel helpen een aantal van uw vragen te beantwoorden.
Een aantal redenen voor euthanasie kunnen zijn:

Ondragelijke pijn
Niet meer normaal kunnen eten of drinken
Niet normaal kunnen ademen wegens hart- of longziektes
Niet normaal kunnen staan of bewegen
Zo blind, doof of dement dat het dier niet kan functioneren

Hoe gaat euthanasie in zijn werk?
De dierenarts zal het dier een overdosering toedienen van een narcosemiddel, waardoor het dier rustig inslaapt, zonder hier iets van te merken.
Het toedienen van dit middel gebeurt in de bloedbaan. Afhankelijk van de voorkeur van de eigenaar en van de omstandigheden kan ervoor gekozen worden het dier eerst onder narcose te brengen, of het euthanasiemiddel direct in een ader in te spuiten.
Bij de eerste methode duurt het wat langer voor het dier “slaapt”, waardoor er meer tijd is om afscheid te nemen. Daar staat tegenover dat de narcose prik wat pijnlijk kan zijn en dat het dier misselijk kan worden en kan wat gedesoriënteerd raakt.
De tweede methode is op het prikje door de huid na volkomen pijnloos. Het dier slaapt direct na injectie van het middel in. Voor het dier de prettigste methode, maar de snelheid waarmee het dier “weg” is wordt door een aantal mensen als te abrupt ervaren.
Soms kunnen er na het overlijden nog wat spiertrekkingen optreden(stuiptrekkingen) deze treden op na het overlijden. Ook kan uw dier urine of ontlasting laten lopen.

Moet ik erbij blijven?
Bespreek dit van te voren met uw dierenarts. Uw dier zal rustiger en minder angstig zijn wanneer u erbij bent, wanneer u hem vasthoudt en wanneet hij uw stem hoort. Het kan voor uzelf een troost zijn te weten dat uw dier niet geleden heeft en vredig is overleden. Wanneer u erg bang bent of gestresst dan kan uw dier dit ook voelen en daarop reageren...

Ik ben er wel bijgebleven toen Hymke in moest slapen. Het is verdrietig maar wel de laatste steun die ik mijn viervoetige vriendin kon geven.