Gekleurde Schipperkes?

Zie hier een bonte Schipperke

Ja!  Er zit kleur in Schipperkes.  

Heel lang geleden, in 1885, toen Schipperkes net een gedocumenteerd ras werd, kwamen ongeveer 50 mensen bij elkaar die iets van Schipperkes afwisten en daar werd de kleur ter sprake gebracht. 

Hoewel een paar mensen kleur wilden, wilde de meerderheid dat niet, en Schipperkes werden bekend als een volledig zwart ras net als ons Friese paard.

De meeste van hun volgelingen vinden zwarten geweldig, en houden ook van hun reputatie als "kleine zwarte duivel". 

Wij denken graag dat Schipperkes en Halloween samengaan, en als je naar een show gaat en naar hun geregistreerde namen kijkt, zie je vaak een woordspeling rond hun kleur... zwart, donker, nacht, middernacht, en meer....

Deze pagina gaat over het geven van informatie, niet over het ondersteunen van kleur bij Schipperkes. 

Er zijn een paar fokkers in andere landen en enkelen in Amerika, die actief het ras ondersteunen, showen in Engeland; en mooie, bij voorkeur gekleurde Schipperkes fokken. 

Er zijn nog anderen die ALLES fokken met papieren waarop Schipperke staat, zolang het maar niet "zwart" is.  

Wij respecteren de eersten, verachten de laatsten! 

Gekleurde Schipperkes zijn een delicate kwestie in AKC, maar aanvaardbaar - de meesten - in UKC, en ze kunnen ook geshowd worden in Engeland en Australië... maar niet in België en de meeste "FCI" landen.

Er zijn Schipperkes geboren in Amerika met af en toe een witte vlek, en ik heb gehoord dat er in Engeland beduidend meer wit is.  Hieronder zullen we foto's plaatsen van gekleurde Schipperkes

Deze pagina gaat dus over de kleuren die in het ras voorkomen en de genetica die daarbij komt kijken.  

Als je naar kleur kijkt, beginnen de meeste mensen met de "E"-locus. 

Een locus is gewoon een bepaald punt in de genetische code... een beetje zoals een specifieke zin in een specifieke alinea op een specifieke pagina van een boek. 

Het is een klein stukje informatie en het is goed om te begrijpen wat die locus doet. 

Bijvoorbeeld, de E locus kan (in Schipperkes) EE, EmE, EmEm, Ee, en ee hebben. 

E betekent zwart... "m" betekent zwart masker en het hecht zich alleen aan de E. De kleine "e" is een kleur die geel tot rood is. 

De "E" locus gaat echter niet over kleur, het is een code die de zwarte kleur in de vacht toelaat. 

Het hoort eigenlijk een "E" te zijn, maar in sommige gevallen is er een mutatie waarbij er in plaats daarvan een "e" is... dus zulke honden hebben helemaal geen zwart, alleen in de vacht. 

De term hiervoor is "recessief rood". 

Deze honden variëren van bijna wit tot behoorlijk rood, en ze hebben bijna altijd een "winterneus", die soms zwart is, maar op andere momenten zijn pigment verliest. 

Uit gesprekken met verschillende bedrijven die testen op kleur, blijkt dat alle "crème" Schipperkes recessief rood zijn. 

Als een hond drager is van de "E" locus, kunnen ze ook een "m" hebben - dit is een zwart masker, dat een beetje moeilijk te zien is... op een zwarte hond!

Dus, als je hond ten minste één "E"-gen heeft, betekent dit dat ze zwart in de vacht kunnen hebben (het betekent niet dat ze zwart zullen zijn!).  
Dit brengt ons bij de K en A locus, en deze zijn gemakkelijker samen te begrijpen. 

De eigenlijke "taak" van de K locus is om de zwarte kleur in de vacht te beperken. 

Er was echter ook een mutatie op deze locus, waarbij in plaats van de zwarte kleur te beperken, de zwarte kleur de vacht kan overspoelen. 

Dit is eigenlijk het dominante gen, wat betekent dat je maar één kopie hoeft te hebben om een zwarte hond te krijgen.  Dus, K of KB is dominant zwart (zwart overspoelt de vacht), en N of "k" is het originele gen dat het zwart in de vacht beperkt.

Als je hond NN of "kk" is (geen dominant zwart) DAN komt de "A" locus in het spel. 

Bij Schipperkes heb ik maar 2 genen gevonden op de A locus - "at" en "a".  "at" zorgt voor een zwart en tan Schipperke, terwijl "a" recessief zwart is. 

Dus, een zwart en tan Schipperke zal kk of NN zijn, en "at at" of "at a".

Je kunt dus de tan voeten van deze hond zien... maar ze heeft geen tan aftekeningen op haar gezicht. 

We denken dat dit komt omdat ze ook drager is van het "m" gen (op de E locus), dus ze heeft een zwart masker!

Dit is dus een bruin Schipperke.  E, K en A hebben alles te maken met waar de kleur moet komen en welke kleur het gaat worden.  
Bruine Schipperkes worden gemaakt op een ander soort gen... de "B" locus. 

De B locus heeft eigenlijk te maken met hoe het zwarte pigment wordt gemaakt. 

Er is een mutatie (b) waarbij het zwarte pigment verkeerd wordt aangemaakt en dit levert een bruine hond op. 

Dit is belangrijk... dit is al het zwarte pigment in het lichaam!  In de geschiedenis van het ras zie je deze zogenaamde "zelfgekleurde bruinen", wat betekent dat de neus bruin is en het pigment van de lippen en ogen ook een lichtere bruine kleur heeft. 

Dit is altijd, altijd het geval!  Als je een bruin Schipperke doorzoekt, zul je geen zwarte haar op hun lichaam vinden! 

Niet alleen hun neus zal altijd bruin zijn, maar ook hun ogen zullen een beetje lichter van kleur zijn!

Denk hier dus even over na.  Je kijkt eigenlijk naar een zwarte hond, maar het zwart is verkeerd gemaakt!

Nu kan de bruine kleur gecombineerd worden met de tan kleur; bij honden kun je bijvoorbeeld een chocolate and tan combinatie hebben, net als bij het black and tan Schipperke. 

Het is mogelijk bij Schipperkes, maar ik heb het nog nooit gezien.

Dit brengt ons bij het blauwe Schipperke.  

Dit is het "D"-gen, wat staat voor verdund.  

Het D-gen gaat eigenlijk helemaal niet over kleur, maar eerder over hoe het verdeeld moet worden. 

Er was een mutatie op deze locus waardoor de kleur verkeerd verdeeld werd, wat resulteerde in een verdunde kleur. 

Het is een beetje alsof je de juiste kleur krijt hebt, maar op raar papier tekent waar de kleur niet goed overkomt. 

Dus... weer kijk je naar een zwarte hond!!!  Behalve in dit geval, kwam het pigment er goed uit, de verdeling kwam er verkeerd uit!

Als je goed kijkt, zie je dat de neus donkerblauw is, en de ogen ook.

Nu, ik houd van de blauwe kleur.  

Het is eigenlijk de enige kleur, naast zwart, die me echt aanspreekt. Aldus Dawn Bannister.

Maar deze kleur heeft ook een schaduwzijde, want hij gaat vaak gepaard met ernstige gezondheidsproblemen.

Ja, dit is een blauw Schipperke. 

Het grootste deel van de vacht is weg en ik geloof dat hij auto-immuunproblemen heeft. 

Men denkt dat dit genetisch is, en het kan voorkomen met het blauwe gen, of niet. 

Beide blauwen - de goede en de slechte - komen voor bij Schipperkes... maar dit is een van de zeldzaamste kleuren.

welke kleur is DIT?  Het is een LILAC Schipperke!

Deze hond is zowel BRUIN als BLAUW.  

Het is dus een verdund bruin.  Genetisch gezien is dit bb dd. 

Dit is letterlijk de enige Schipperke die ik van deze kleur heb gezien, en dit alleen door foto's. 

De eigenaar vond de kleur grappig, maar wist niet wat de hond was.

Deze foto is van Cabin Mtn Schipperkes, en deze pups zaten allemaal in één nest. 

Je ziet een bruine pup, een crème, nog een bruine en dan een zwarte. 

Mensen waren gefascineerd door 3 verschillende kleuren in één nest te zien, maar dat is niet wat mij fascineerde... wat mij fascineerde waren hun neuzen! 

Als je kijkt, heeft de zwarte pup een zwarte neus en de bruine pups hebben allebei een bruine neus... maar kijk nu naar de crème pup - die pup heeft ook een bruine neus! 

Hoe komt dit? 

Nou, de "E" locus is het draaipunt voor de kleuren in dit ras... de K, A, B en D loci zijn allemaal afhankelijk van de aanwezigheid van een "E". 

Als een hond "ee" - recessief rood is, krijg je een "crème" Schipperke.  

De K en A zullen er niet toe doen (er zal nog steeds informatie zijn, maar je zult niet weten wat dat is zonder een test), en de D (verdund) zal alleen de crème kleur een beetje lichter maken van wat het al zou zijn. 

De bruine kleur zal - bijna - volledig verbergen.  Als je echter een hond hebt die "ee" (crème) en bb (bruin) is, heb je een crème Schipperke... met een bruine neus. 

En dat is wat je hier ziet. 

Als ik moest gokken, zou ik vermoeden dat één ouder in dit geval "bb" was, en de andere "Bb" - en slechts één puppy kreeg dat "B"-gen - de zwarte puppy!

Deze pup is een baby black and tan - kijk goed naar zijn voeten!  

Hij draagt het zwarte masker niet en heeft later bruine aftekeningen op zijn gezicht gekregen.

Concepten voor gelegenheden.

Samen uit met de kerstdagen….

De familie zat bij elkaar en besprak eventuele plannen voor de kerstdagen. Het plan werd geopperd om er samen op uit te gaan en het bivak op te slaan in een hotel. Dan had iedereen vrij en hoefde niemand voor het eten te zorgen. Een reuze idee.

Maar Piet zei: “als mijn hond niet mee mag, blijf ik thuis en amuseer mij hier wel. Dus ik zal dat hotel wel voor jullie bespreken en als de hond ook welkom is, dan ook voor mijzelf.”

Zo gezegd zo gedaan.

Het antwoord liet niet lang op zich wachten en wat de hond betreft schreef de hotelhouder: “ Geachte heer, ik ben al meer dan 30 jaar hotel eigenaar, en in al die tijd is het mij nog nooit overkomen dat een hond een gat in het laken brandde of een brandgat op het nachtkastje maakte omdat de sigaret naast de asbak was neergelegd. Nog nooit heeft een hond handdoeken klerenhangers of wat dan ook als “aandenken” meegenomen. Ook heeft de hond nooit zijn schoenen met de onderkant van de gordijnen gepoetst. Evenmin heeft hij ooit geprobeerd het kamermeisje te kussen of heeft hij aanmerkingen op het eten gemaakt.

Ook heeft de hond nooit geprobeerd stiekem een vriendinnetje mee naar boven te nemen.

Ik heb dus geen enkel bezwaar tegen de komst van uw hond.

Ook uzelf en de anderen waarvoor u besprak zijn van harte welkom, mits…. die hond voor u allen wil instaan.

Beste mensen, zie hier de beschrijving van de hond in pakweg 1750. In de tekst staan een paar oude woorden die we opzettelijk zo hebben laten staan zoals b.v. “mensch”  Zo leuk om te zien dat de hond wat gedrag betreft eigenlijk nog precies het zelfde persoontje is als eeuwen geleden.

Biologie-les

Door Carolus Linnaeus (1707-1778),

Beau & Belle

Lieverdjes kan je ons echt niet noemen.

We zijn erg aanhankelijk en ook wel bereid tot luisteren, sommige dingen doen we zelfs op de automatische piloot (zodra de tafel wordt gedekt gaan we keuring op onze plaats liggen), maar….’t is vanzelfsprekend geen makkie om ons in toom te houden.

Samen zijn we sterk en dat buiten we dan ook uit. Een hond is een roedel dier dus knokken wij regelmatig om het leiderschap binnen onze kleine roedel.

Belle gebruikt haar felheid en ik mijn lichaamskracht. We maken nu een periode door waarin we niet met en toch ook niet zonder elkaar kunnen.

Worden we apart uitgelaten dan is de achterblijver niet tot rust te brengen, worden we samen uitgelaten dan hebben we continu mot!

Waarom?

Het vrouwtje denkt dat we grenzen aan het verkennen zijn.

Toen Belle ziek was, was het echt saai.

Met wie moet ik dan ravotten? Ik ben toen maar wat gaan experimenteren: op de bank springen lukte ineens, daar moet ik op een kleedje liggen.

Zus kan nog niet op de bank springen. De baas geeft haar dan een kontje als ze staat te huppelen.

Gezaaide plantjes “verspenen” was ook succesvol. Het vrouwtje onderbrak mijn werk echter en was erg boos op mij.

Je vraagt je wel eens af waarom ze nu moppert, ik had alle stenen potjes toch heel gelaten?

Waar zeuren mensen toch over?

Om mij bezig te houden kreeg ik een haan die echt kraaide als ik erop beet. 

Natuurlijk wilde ik weten wat er zoal binnenin zat, deze haan is dus overleden en in de container beland. Ja ik ben duidelijk een onderzoekend typetje.

Wat was ik blij dat Belle weer was opgeknapt. Mijn maatje was weer uit te dagen! Niemand weet hoe ze eraan is gekomen en toch had ze een grote wond in haar tong en die was gaan ontsteken tot in haar keel.

Onze eigen dierenbeul was met vakantie en de invaller heeft (ondanks twee verschillende antibiotica kuren) de zaak niet onder controle gekregen.

Belle kon niet meer eten en was in bijna drie weken ruim een kilo afgevallen.

Onze eigen dierenbeul pakte het na zijn vakantie wat directer aan met enkele gemene spuiten en binnen vier dagen tijd had zus weer een grote mond en echt gemene vrouwen streken.

Regelmatig denkt ze dat ik een schaap ben wat ze moet hoeden.

Als we geroepen worden luistert mevrouw natuurlijk meteen.

Als ik dan niet gauw kom, komt ze mij halen en bijt in mijn achterpoten.

Van mijn grommen trekt ze zich niets aan.

Ik vraag mij wel eens af of alle zusjes zo zijn, dan hebben alle broertjes van de wereld het wel erg moeilijk denk ik.

Laatst waren we in België bij familie van het vrouwtje. We mochten daar spelen en rennen op een enorm schoolplein omringd met een groot gebouw en hekken….

Dolle pret hadden we. Ons baasje liep met zijn zwager te praten en wij gauw door de twee ruime zijspijlen van het hek naar de straat waar we stemmen hoorden.

Belle ontdekte meteen hoe we weg konden komen.

Door ons enthousiaste geblaf verraadden we onszelf, dus…. Greep het vrouwtje in en stopte ons in onze eigen bench “af te koelen”.

Belle ontdekte meteen hoe we weg konden komen.

Door ons enthousiaste geblaf verraadden we onszelf, dus…. Greep het vrouwtje in en stopte ons in onze eigen bench “af te koelen”.

Die bench nemen ze altijd mee om ons onder controle te houden tijdens wat zij “moeilijke omstandigheden” noemen. We gaan er meestal wel vanzelf in liggen, ‘t is tenslotte een vertrouwd en veilig plekje met onze eigen kluiven en een lekker dekentje.

Volgende keer zetten ze een stuk triplex voor de spijlen, zeggen ze, dan kunnen we het gevaar niet meer opzoeken. 

Autorijden vind ik nog steeds niet leuk. 

Met medicijnen en op een dekentje op de achterbank vind ik het nu wel om te doen. Toch kwijl en hijg ik veel. Om over mijn gepiepte protesten maar niet te spreken.

Tegenwoordig moet ik zelf in het koekblik springen van het vrouwtje en moppert ze als ik protesteer.

“Beau ophouden” zegt ze dan heel boos en dan voel ik mij toch een stuk rustiger.

Belle vindt het echt leuk in de auto, zij geniet ervan dat kun je aan alles merken. Overal rondkijken, blaffen en grommen naar vrachtwagens motoren en ‘s avonds slapen als een roos. 

Mijn eerste beker heb ik binnen. Samen met mamma Wil ben ik tijdens de Schipperkesdag de ring ingegaan. Als gehoorzame hond ging ik natuurlijk braaf zitten als mamma Wil stilstond.

Vreemd hoor, ik moest blijven staan! Dat gefriemel van die keurmeester vond ik toch een beetje eng…. Al die vreemde handen waren erg onwennig voor mij. 

Die dag heb ik mij toch even kunnen laten gelden. Twee honden (aan de lijn) deden lelijk tegen samen mij, ik zat er zo bij één op zijn nek….

Het vrouwtje had mij uiteraard ook aan de lijn, trok me weg en ik moest doorlopen.

Die elf oefeningen in “zelfverdediging” met Belle komen dus toch wel van pas denk ik!

Als mij iets niet aanstaat zet ik mijn haren recht overeind…. en spring met stramme poten vooruit…. de collectanten bij ons in de straat weten daar alles van!!!

Niets ontgaat ons, Belle is een nog betere waakhond dan ik ben.

Als we na een wandeling in de regen thuiskomen vangt het vrouwtje ons op met een handdoek, dan kronkel ik van genot.

Belle probeert dan altijd om weg te lopen, zij wil dan ook niet graag opgepakt worden. Ik vind dat heerlijk en eenmaal in de armen van het vrouwtje probeer ik meteen haar oren te wassen…. Ook bij anderen doe ik dat en dat vinden ze allemaal Engen zetten mij dan snel weer op de grond.

Mijn laatste truc?

Als ik over mijn rug word geaaid en ik heb er wat steun aan dan klim ik zo op schoot bij het vrouwtje of bij de baas, ik ga dan op hun schoot staan en maak hun bril “schoon” met een lik dan zien ze wat beter!!!!

Het Schipperke en de baby

Zeven kilo zwarte gezelligheid ligt languit op zijn dooie gemak in mijn luie zetel te genieten van een laat najaarszonnetje dat door het raam naar binnenvalt. Een ganse week heeft onze bandiet het huis moeten bewaken omdat zijn vrouwtje verplicht afwezig was. Ik heb dan ook zo goed en kwaad het ging getracht haar te vervangen.

Wanneer je hem zo ziet liggen is het net of de gelukzaligheid zelf in de zetel ligt te soezen, af en toe met de ogen knipperend wanneer er ergens een vlieg in de kamer rondtoert, maar het nog niet waagt dichterbij te komen.

Onze grote dochter (nu enkele weken oud) laat soms van die half dromerige geluidjes opstijgen uit haar wiegje. Deze geluidjes zijn door onze trouwe waker aanvaard, maar daar houdt het dan mee op.

Wanneer echter de "sirene" gaat blazen ten teken van de "schafttijd" of wanneer het alarm "watersnood" klinkt dan veert het zwarte geweld rechtop om polshoogte te nemen of om als volleerd generaal inspectie te houden in de door water- of dergelijke getroffen "gebieden."

Dan staat hij hoog op zijn achterpootjes aan het wiegje te schommelen in de hoop nog te redden wat er te redden valt.

De komst van onze dochter heeft ook ZIJN leven sterk beïnvloed.

Hij voelt het als zijn plicht om dit jonge leven te beschermen en te verdedigen, want bij het minste of geringste onraad ligt hij tegen de poten  van de wieg, het waakzame kopje hoog opgeheven, de ogen vol doodsverachting gericht op de mogelijke onheil brenger en de tanden klaar om eventueel als wapen te gebruiken.

Zoals u kunt zien doet mijn Schipperke niet alleen zijn dienst als gezelschapshond, maar ook als waker, kindermeid, beschermer en verdediger voor de kleine baby.

Echt een beestje dat de naam verdient "meid voor alle werk!"

Met dank aan een Belgische Schipperkes vriend

De korst brood,

We zaten tussen de middag aan tafel brood te eten.
Ook de honden kregen ieder een snee brood.

ik gooide hen een snee brood toe en zij vingen om beurten hun boterham met een handige hap in de lucht op.
Khitryy vindt echter dat alle boterhammen haar toebehoren en stormt vlug naar de anderen om snel een stuk brood te confiskeren.
Nikita is watervlug en voorkwam dat Khitryy haar korst afnam.
Aoufke was te laat dus zij kreeg een nieuwe snee.
Ondertussen had Khitryy er nu al zoveel korsten brood op dat ze haar laatste verovering niet meer op kon.
Ze liep met de boterham in haar bek rondjes door de keuken, handig de andere honden ontwijkend die mogelijk een stuk uit haar bek konden grissen.
Na een keer of vier rond gelopen te hebben met de buit in haar bek streek zij neer op het grote honden kussen.
Ravenna, nog steeds belust op de boterham, ging naast haar zitten kijken.
Khitryy legde haar buit voor haar op het kussen en begon met lange tanden wat aan een korst te knabbelen, Raaf schoof al iets dichter naar haar toe, ze kon zo met een vlugge beweging een stuk brood grijpen maar dat deed ze toch niet, ze schoof steeds een stukje dichterbij...
Toen stak Ravenna haar voorpoot uit en legde deze bovenop het kopje van Khitryy...... dat was echt te brutaal, dus kreeg Raafje een snauw van haar roedelgenote dat ze zich in moest houden.
Ze trok zich iets terug en Khitryy nam de stukken van de boterham allemaal in haar bek en liep weer een rondje door de keuken.
Raaf keek haar na en ruimde de kruimels op die achter waren gebleven.
Toen ging Khitryy met haar buit naar buiten, ze liep een paar keer achter het huis rond tot ze een plek gevonden had waar de buit begraven kon worden.
Met zorg eerst een gaatje gegraven, daarna voorzichtig de "kostbare schat" in het gaatje gerangschikt, aangedrukt en toen blaadjes en wat grond erop....
Nog even ruiken, dan goed inspecteren of ze haar schat veilig verborgen had, liep ze weg.
Ravenna echter had het hele proces goed gevolgd, en zodra Khitryy bij haar verstop plek weg liep ging zij daar heen....
Maar daar had Khitryy wel op gerekend dus stormde zij direct achter Raafje aan om te voorkomen dat er gebeurde wat Khitryy vreesde, namelijk het roven van de honden schat.
Vlug groef Khitryy weer haar buit op en liep er opnieuw mee door de tuin.
Wat kan bezit toch een zorgen opleveren....
Dan toch maar opeten, dus tegen heug en meug verdween de boterham achter de kiezen van de bezitster, Ravenna keek nog even de plek na waar Khitryy de schat verborgen had gehad.
En zo was het bezit van de honden schat dus toch nog bij de rechtmatige eigenaresse gebleven.

Ravenna is gedekt.

Het duurde een hele tijd voordat Ravenna weer loops zou worden.
Al in de nazomer hadden we dit verwacht maar ze liet het niet gebeuren.
De andere twee teefjes, Khitryy en Renske waren het geweest, Ravenna had druk met hen “gespeeld” maar zelf bleef zij “onbewogen”.
Tot anderhalve week geleden.
Vlak daarvoor hadden we een prachtige Schipperkes wandeling gehad, op de Posbank in Rheden, Ravenna en Nikita waren mee en daar had onze Raafje wel prachtige “kereltjes” gezien, wellicht dat dit haar hormonen wakker heeft geschud.
Dus vorige week werd het opeens druk, Renske stoeide met Ravenna, luid grommend liet zij weten dat er “wat” aan de hand was.

Ravenna vond wel dat zij zich iets discreter op kon stellen wat deze uitbundigheid betrof dus was er een mengeling van grommen en blaffen in de keuken.
Na een paar dagen gaf de “papieren zakdoekjes test” uitsluitsel, inderdaad Ravenna was loops.

En zo werd het tijd voor actie.
Een afspraak gemaakt met de “minnaar”.
Ravenna mee in de auto, ze lag er lekker in te slapen, de uren lange reis hoorden we haar niet.
Op de plaats van bestemming ging ze eerst flink “naar de wc” overal haar geurvlaggen uitzetten…..
Want ze moeten toch echt weten dat Ravenna hier was…..

Ik had twijfels of we niet te vroeg waren om de hondjes al te laten paren.
Ravenna was onduidelijk geweest met de aanvang van de vruchtbare periode dus werden we uitgenodigd op tijd langs te komen.

De reu mocht kennis maken met onze dame.
Ze renden vrolijk in de patio rond, markeerden om beurten verschillende plekken en deden pogingen om “zich te vermenigvuldigen”
Hij Tiamo is net als Ravenna nog maagdelijk maar ze passen zo mooi bij elkaar dat we het toch wilden proberen.

Tiamo was verschillende keren teruggefloten als hij actie wilde ondernemen onder de dames uit zijn roedel, dat mocht niet omdat dit incestnesten brengt.
Dus toen hij Ravenna om zich heen zag rennen wist hij nog niet wat hij ervan vinden moest, hij ging dat aan zijn bazin vragen door tegen haar op te springen.
Hij werd met zachte hand terug gestuurd en Ravenna gooide al haar vrouwelijke charmes in de strijd.

Mooi voor hem langs lopen, op hem klimmen, in zijn poot bijten, hard weg rennen. Vlak voor hem gaan staan en weer weg rennen.
Tiamo vond het een prachtig gezicht en het werkte op hem uit…..
Hij werd er heel ondeugend van.
Ging nu hard rennen, en hield ook zijn poot op haar rug….. Raafje bleef staan….
Opeens…?!?! .. hij werd opeens een echte reu… het baby achtige verdween en nu begon hij serieus met een paring.
Ravenna liet het gebeuren maar helaas was het “lucht fietsen”
Ze gingen weer spelen totdat er een nieuwe poging tot paren tot stand kwam.

Ravenna stond vol verwachting stil, haar staart opzij geslagen, en Tiamo deed goed zijn best, ik sloop snel naar het tweetal en hield Ravenna vast, (als het echt zou lukken dan zou zij erg kunnen schrikken van het zwellichaam van de reu wat hij bij haar binnenbrengt tijdens een geslaagde paring).
Ze zaten vast en Ravenna gilde van schrik, ze wilde weg rennen maar daarom had ik haar vast gepakt, en Tiamo had zich inmiddels omgedraaid en stond op vier pootjes met zijn kontje tegen Ravenna, hij was nu ook erg geschrokken, dit had hij ook nog nooit beleefd.
Hij jankte, en probeerde ook weg te lopen, zijn bazin was toegesneld en hield hem tegen, ze sprak lieve woordjes tegen hem. Beide hondjes werden rustiger en opeens waren ze al weer los.
Ze bekeken elkaar en zichzelf….
Oef wat was dat een heftige ervaring…..!!!
Tiamo was best geschrokken, Ravenna blijkbaar niet echt want zij wilde nog steeds spelen.
Ze renden samen weer vrolijk rond, nu had Tiamo in ieder geval goed begrepen wat er van een reu verwacht mag worden.