Schipperke Nikita de Wakkere Rakker

Hieronder volgt eerst een fotoverslag van het eerste deel van het leven van Nikita de Wakkere Rakker

Nelleke van het Kumtichshof

Hoogdrachtig ligt Nelleke achter het huis, ze laat haar dikke buikje zien.

Zij is de moeder van Nikita die op dit moment nog geboren moet gaan worden.

Nelleke is hoogdrachtig van Lex en Bandito.

Het was met de paring anders gelopen dan ik had gepland. Nelleke was drie keer meegeweest om Bandito te ontmoeten en dat was volledig naar wens verlopen. Thuis zagen zij en Lex twee dagen na de laatste ontmoeting toch kans om bij elkaar te komen.

Ze waren aan het "genieten" van hun passie toen ik ze aantrof, dus daar was niets meer aan te veranderen. Afwachten maar wat er van zou gaan komen....

Zestien juni 2018 krijgt Nelleke van het Kumtichshof een nestje van Lex Luthor du Dragon Rouge de Jupiter en Bandito.

Het werd een verrassing van welke reu de hondjes waren.

We wilden een teefje houden van Bandito

Alles was goed, de kleintjes waren vlot geboren en hadden meteen zelf al spenen gevonden om hun kostbare biest te drinken.

Nelleke bewaakt haar kroost meteen al fel, zelfs als ze nog nat zijn.

Heerlijk als ze zo bij "mij" zuigen vindt Nelleke

Ze groeien als kool

Hier zijn ze ook al waaks, niemand sluipt ongezien langs de werpkist

Als de hondjes ongeveer vijf weken oud zijn gaan ze steeds eventjes buiten spelen.

De eerste keer neem ik dan ook een kleed mee uit de werpkist om te voorkomen dat ze koude voeten krijgen op de klinkers.

Ze klitten eerst dicht bij elkaar maar na een paar minuten scharrelen ze al rond, en het spannendste is dat ze nu ook meteen de volwassen honden om zich heen hebben. Zij hebben allemaal belangstelling. Totdat de kleintjes te vrijpostig worden en buiken gaan onderzoeken op speentjes waar misschien ook wel melk uit komt.... dat kan echt niet en dan springen de grote honden weg.

Na een kwartiertje is de eerste gang naar buiten voorbij en leg ik alle kleintjes terug in de werpkist. Ze vallen dan meteen in slaap.

Buiten eten is makkelijk, dan kunnen ze meteen ook gaan plassen als ze moeten. 

En meningsverschillen oplossen...

Betrapt.... ze wilden net een dutje doen... dat vraagt om een foto momentje 

Nikita op de weegschaal, de DNA Test wees uit dat er één reutje van Bandito is, alle andere hondjes zijn van Lex

Hij, de zoon van Bandito, heeft een bruin halsbandje om en is iets groter dan de Lex "kinderen".

Nikita met blauw halsbandje om en haar halfbroer van Bandito, zij is dochter van Lex

Nikita is een schatje, ze is heel vrij en houdt van spelletjes

Nikita de Wakkere Rakker met haar broer, Nikita heeft een blauw halsbandje om.

Nikita de Wakkere rakker een half jaar oud

Nikita is als half jaar oud hondje mee geweest naar Maastricht waar zij zich voorbeeldig gedroeg tijdens de rouwdienst in de kerk op het Vrijthof.

Nikita als één jarige met Aroufke en een jong zusje

Ze is dol op de puppy's, zodra ik de kleintjes buiten neerzet is Nikita van de partij.

Ze loopt van de ene naar de andere om ze uit te nodigen contact met haar te leggen. Binnen in huis is dat wat lastiger omdat "mamma Nelleke" geen honden in haar werpkist wil hebben.

Als één jarige speelt Nikita zo graag met haar zus

Nikita de Wakkere Rakker als volwassen teefje anderhalf jaar oud

En toen was het zover...... Nikita werd zelf moeder.

Nikita de Wakkere Rakker kreeg 16 januari 2021 haar eerste nestje.

Het waren vier reutjes en een teefje

Nikita zit hier bij mij in de stoel, ze heeft al een dik buikje.

In de nacht van vrijdag 15 op zaterdag 16 januari 2021 zijn de kleintjes geboren.
Ik stuur iedere week enkele foto's en een verslagje van hoe het gaat.
Nu met de corona problemen is bezoek lastiger, het is wel de bedoeling dat wie een hondje besteld heeft het nestje mag komen bekijken.
Alleen mag dit nu pas als ze vijf weken oud zijn.
Dan kunnen de kleintjes mee naar buiten zodat we allen voldoende rekening kunnen houden met de corona regels.

Het was best heel spannend allemaal.
Dag 61, dag 62,  63, en nog steeds geen aanstalten om te gaan nestelen, ook de temperatuur bleef rond de 37 graden.
Dus nog altijd geen teken van de naderende geboorte wat toch gemiddeld wel op dag 63 te verwachten is.
Als Nikita bij mij opschoot zat voelde ik overal kriebelende pootjes.
Het werd dag 64, ook nu nog altijd rustig op af en toe wat drentelen na.
Ik had al twee nachten in de keuken op de grond geslapen om haar in de gaten te houden.
Het is haar eerste nest en bovendien is Nikita zelf een kleine teef.
Tegen het einde van de vrijdagmiddag leek ze toch behoorlijk nesteldrang te krijgen, ze had eerder die dag ook al onder de kast gekeken, en in de transport tas voor honden.
Maar toch, nee, dat was niet naar haar zin.
Het werd avond, ik had haar al een paar keer extra uitgelaten die dag waarbij ze zich flink ontlast had.

Nu begon ze toch driftig te zoeken naar "woonruimte voor een honden gezin"
De tas leek haar toch wel wat, ik had hem in de werpkist neergezet zodat ze daar wat privacy had, de andere hondjes hadden heel goed door dat er iets speelde.
Nikita liet vervaarlijke grommen horen, ook een teken dat het menes werd.
Na het avondeten nestelde ik mij voor de tv met Nikita in de tas naast mij op de grond.
Ze lag te slapen, af en toe draaide ze zich om, hijgde wat en dommelde weer in.
Toen ging ze toch weer rond neuzen of er andere "woonruimte" was.
Ze wilde bij mij op schoot.
Ok, dat kon.

Ik nam de chabrak dienst doet als kleed in de tas bij mij in de stoel.
Nikita zat erop en zo keek ik een film uit, ondertussen vorderde de a.s. geboorte gestaag.
Het hijgen werd steeds heviger en stopte voor een deel toen ze begon met persweeën.
Dat duurde ook meer dan drie kwartier, toen, opeens keek Nikita onder haar staart, en ja, het eerste hondje kwam in zicht.
Ik moest haar wel een beetje helpen, met een luide kreet van Nikita kwam het eerste hondje op de wereld.
Ze ging meteen over tot de "kraamzorg" nageboorte opruimen, navelstreng doorbijten, zichzelf en het hondje goed wassen.
Jan en ik tilden de nieuwbakken moeder met "kind" op de chabrak in de werpkist waar Nikita meteen weer verder ging met persen op de volgende boreling.

Er werden vlot nog twee reutjes geboren, de tweede was heel stiekem gekomen en lag in de vliezen half onder Nikita die op dat moment pauze nam. Kijk....., dat zijn dan de momenten waar een hondje de geboorte niet overleeft als je er niet bij waakt.
Ik heb hem snel van de vliezen ontdaan, waarna Nikita rustig de tijd nam om alles goed te verzorgen.
De kleintjes zochten al driftig naar het voor hen zo belangrijke levensvocht, de eerste melk.
Na een uur kwam de geboorte weer op gang.
Ik had wel gevoeld dat het niet zou blijven bij drie hondjes.
Er kwamen nog een paar kleintjes.
Nu heeft Nikita vier reutjes en een teefje.

Na de geboorte van het stel, om half drie in de ochtend, installeerde ik mijzelf weer in de keuken op de grond voor de rest van de nacht.
Nikita is dol op haar kroost, ze is echter nog erg onervaren.
Ze ging zitten i.p.v. liggen zodat niet alle kleintjes goed bij de speen konden.
Ik heb dan ook niet geslapen die nacht van vrijdag op zaterdag.
Ieder half uur even kijken of alles nog goed ging, kleintjes voelen, zijn ze lekker warm en stevig aan het worden, Nikita troosten, zo van, "ga jij maar lekker liggen bij de kleintjes"
Nu om één uur op zaterdagmiddag is alles goed.
Ze drinken allemaal goed en als bewijs daarvan vond ik een prachtige grote drol van een puppy in het hok, de enige keer dat ik blij ben met honden drollen in de keuken.......

En dan zijn we nu op maandag middag, het gaat heel goed. Gelukkig gaat Nikita nu lekker languit bij de kleintjes liggen.
Ze krijgt heel veel voer, en gaat vlot buiten plassen als ik haar sommeer dat te doen, dan springt ze zo ongeveer in mijn armen zodat ik haar weer snel bij haar kleintjes breng.
De eerste paar dagen deed ze kattig tegen de andere honden, nu mogen zij wel rond de werpkist lopen, maar.....? niet erin kijken want dan vaart ze uit.

Zaterdag waren ze precies een week oud.
De eerste paar dagen na de geboorte is altijd een erg spannende tijd.
Zijn alle hondjes goed in orde?
Is "mamma" goed door de geboorte gekomen? Geeft ze melk? Wil ze de kleintjes goed laten zuigen?
Allemaal punten van aandacht.
In het begin ging Nikita zitten met zogen want ze moest de hondjes likken, en ondertussen ook de omgeving goed bewaken.
Het zal toch echt niet gebeuren dat er opeens "iemand" op vier of op twee benen plotseling ten tonele verschijnt.
Dat kan echt niet.
Na een paar dagen is de felle waakzaamheid wat getemperd en ligt ze languit plat op haar zijde met alle kleintjes op een rijtje aan de spenen.
Puur genieten!
De kleintjes geven ook aan dat ze fel.... en tevreden zijn....
"Fel?" Zult u zeggen? Hoezo fel?
Ja fel, ik zie het aan hun houding, ze houden hun staart recht omhoog tijdens het zuigen, heel dapper en bazig, fel dus.
Ze zijn flink gegroeid, en gaan nu regelmatig allemaal op een kluitje liggen slapen, Nikita neemt wat afstand en ligt er bij in de werpkist.
Zij gaat nu ook uit de werpkist af en toe weer even bij mij opschoot zitten. Verder gaat "mevrouw" ook weer mee naar buiten.
Ze is nu ze de hondjes heeft nog veel scherper geworden wat jagen betreft.
Ze wilde meteen de eerste keer dat ze mee de weide inging op zoek naar "eten voor haar en de kleintjes"
Dat mag ze nu even niet van mij.

De kleintjes zijn aangemeld bij de Raad van Beheer.
De namen van de reutjes zijn:
Sevke
Sergio
Sebastiaan
Sjoerd
Het teefje heeft van de eigenaresse de naam Silke gekregen.

Direct na de geboorte valt al op hoe goed de reukorganen van een hond zijn.
Als ik een puppy van een uur oud bij mijn oor houd hoor ik hem snuffelen, precies zoals een volwassen hond dit doet. "Ffft fft ffft, en dan is het even stil, hij beweegt het kopje daarbij heen en weer en gaat verder met ffft  fffft". Vindt hij geen melk dan zet hij een keel op en gaat hard piepen...

In de werpkist bij de moeder ruikt hij waar hij heen moet om melk en warmte te vinden, verder is slapen het devies.
Ze groeien als kool, als ze slapen hebben ze veel kleine bewegingen, de groeistuipjes.
Nikita gaat als ze even uit het nest is geweest met haar neus alle "billetjes" langs om te helpen urineren en ontlasten want dat doen de kleintjes alleen als ze gestimuleerd worden door de zachte tong van de moeder.
Zo blijft het nest mooi schoon.

Begin afgelopen week begon bij de kleintjes het ontsluiten van de oogjes en de oortjes. Dat is een hele grote en ingrijpende verandering in het leven van de hond.
Wie daarop let kan dit opmerken, ze zijn een beetje rumoerig, een beetje jammeren, wat luidruchtiger, soms een gilletje.
In het vorige nest was een hondje bij ons die zichzelf opeens kon horen schreeuwen.
Hij raakte daar zelf danig van "in de war" ook het over het kopje aaien was opeens heel eng omdat hij het geritsel kon horen. Ik heb die kleine druktemaker toen meteen even bij zijn moeder aan de speen gelegd waar hij driftig aan ging zuigen. 

Daarna was de schrik voorbij en ook het aaien over de oortjes niet raar meer.

Zoiets geeft aan dat de kleine een verandering in zijn tot dusverre stille leven opmerkt.
Toen hij gedronken had, was de schrik iets te kunnen horen ook meteen over.
En nu de oogjes open zijn hebben de kleintjes ook opgemerkt dat ze niet langer alleen zijn.
Je ziet dat ze op elkaar beginnen te reageren.
De pootjes worden nu af en toe onder het achterlijfje gezet, echt staan en stapjes zetten lukt nu nog niet. Ze zijn wel veel vlugger bij moeder.
En o, schrik, ze bemoeien zich tot grote ergernis van Nikita, met haar als ze wil eten.
Ze hadden zelfs de brutaliteit om naar de voerbak te kruipen.
Nikita liet luid grommend horen dat haar kroost hier toch echt vanaf moet blijven.
Het voeren van haar doe ik nu of buiten het werphok of onder toezicht.

En met twee weken leeftijd hebben de hondjes hun eerste ontworming ontvangen.
Even wegen en dan een spuitje met roze vloeistof in het bekje.
Daarna even apart in een doos om te voorkomen dat ik een hondje twee keer ontworm.
Ze lieten dit allemaal rustig gebeuren, erom janken deed er geen één.
Nikita zat bij het doosje de wacht te houden totdat alles weer in het vertrouwde werphok lag.
Twee reutjes wogen op precies twee weken leeftijd 410 gram de andere hondjes 400 gram, de getallen zijn een beetje afgerond.

Het is zover, de kleintjes zijn nu echte miniatuur hondjes.
Ze kunnen lopen.
Dat viel eerst nog niet mee, het begint met de achterpootjes goed gebruiken.
Direct na de geboorte houden ze deze meestal min of meer gestrekt naar achteren, gaandeweg worden de voetjes steeds vaker ook onder hun lijfjes getrokken.
En dan na twee weken zie je opeens dat het hondje goed op zijn achterpootjes staan kan, op de voorpootjes ligt hij nog.
Dit zie ik gebeuren als Nikita de keuteltjes opvangt.
Prachtig om te zien is dat.
Ze ziet het aankomen, het hondje staat duidelijk te persen, mamma met de oortjes attent op de kleine gericht wacht de boodschap netjes af, zodra het verschijnt steekt ze haar neus onder het hoog opgerichte staartje en ruimt het zaakje op.

Nikita gaat steeds vaker en langer uit de werpkist, ze ligt er voor om haar nest te bewaken en ook als er iets onder een staartje vandaan komt heeft ze dat meteen door en springt ze bij de kleintjes in het hok.
En dan is het meteen "etenstijd"
Nu komt het.....
Heeeee daar is mamma, vlug de beentjes eronder, want?!? wie het eerst komt.....
We gaan lopen, maar ooo dat valt nog tegen, bij een te grote haast val je zo opzij om, en gaan waar het hoofd zegt heen te willen is ook nog een dingetje, wil je naar mamma, gaan de voetjes helemaal naar de andere kant, en dan val je nog om ook....
Maar dit gaat snel, na een halve dag flink doorzetten lukt het!
Staartjes helemaal rechtop, met parmantige stapjes lukt het om te lopen.
Samen zijn, dat hebben ze nu ook ontdekt, de snoetjes tegen elkaar houden, in elkaars pootjes bijten en een heuse grom laten horen!
Nikita kan nu niet meer eten in het werphok want de kleintjes bemoeien zich met haar voer, en dat mag niet vindt ze.
Je ziet wel dat de kleintjes reageren als hun moeder tegen hen gromt, ze gaan terug.
Ik laat haar liever geen schofferingen uitdelen aan de hondjes.

Verder mogen nu Ravenna, Renske en Renoir met hun snuiten door de ingang van de werpkist kijken, zij hebben veel belangstelling voor de kleintjes.
En nu met de sneeuw hebben de honden heerlijk buiten gespeeld, Nikita rende net zo wild mee als de rest.
En wat ook nog heel leuk is....
We krijgen nu contact met de kleintjes, als ik er één aanhaal kwispelt hij tegen mij en op schoot krijg ik kleine likjes

Nu de hondjes vier weken oud zijn gaat hun ontwikkeling vooral over de sociale contacten.
Als ik bij hen in de werpkist ga zitten komen ze allemaal bij mij, ik word aan mijn kleding getrokken, op de vingers geknabbeld en ook vrolijk begroet met hun kwispelende staartjes.
De eerste tandjes zijn doorgekomen.
Kleine scherpe puntjes zijn er te voelen.
Ze hebben ook al gemerkt dat je hiermee in de oren van de buurman kunt bijten.
Hard doen ze het gelukkig niet.
En al deze activiteiten van de kleintjes zijn erg interessant voor de volwassen honden en nog meer voor ons opgroeiende drietal jonge hondjes.

De werp kist wordt saai, en aan de andere kant wil de "buitenwacht" ook wel eens kijken wat er in de werpkist gebeurt. Nikita vindt het nu goed.

Als de oogjes open zijn van de hondjes gaan de moedertjes toestaan dat er anderen van de roedel mee gaan helpen met de opvoeding.

Renoir en Ravenna (broer en zus uit Frankrijk) waren zelfs zo geboeid door het kleine grut dat ze een bezoek moesten brengen in de werpkist.
Ravenna ging er als heuse "moeder" gewoon bijzitten, de kleintjes op hun beurt vonden dat ook erg leuk.
Ze aarzelden geen moment en gingen deze jongedame aan een flink onderzoek onderwerpen.
"Heeft ze speentjes?, misschien zelfs melk? Eens even goed kijken...... ook even voelen met de tandjes...... ja! En toen werd het toch wel wat erg vrijpostig allemaal in de ogen van Ravenna....
Ze ging staan, besnuffelde nog een paar snoetjes en een kontje en nam daarna de benen.
En "mamma" Nikita? Zij stond erbij naast de werpkist, ze hield deze actie goed in de gaten.... want o wee..... laat niet één van de kleintjes janken, want dan!?!
Maar nee, Ravenna is heel voorzichtig.

Nikita houdt Ravenna in de gaten...

Nikita gaat nu nog weinig bij het kroost in het nest liggen, als ze flink wat melk aangemaakt heeft brengt ze dat er heen.
Worden de kleintjes erg druk dan gaat ze staan, ze wordt goed vastgehouden door de vijf zuigmondjes, weglopen lukt dan niet eens vlot meer.
Ik voer de kleintjes nu bij, en dat gaat goed.
Verder zijn ze gisteren voor de tweede keer ontwormd.

Ravenna de la Tangi Morgane 

Zij oefent vast hoe het is om kleintjes te verzorgen, zo te zien bevalt het haar wel....

Bij de vorige ontworming waren de gewichten van de vijf nagenoeg gelijk.
Dat is nu niet meer het geval.
Het teefje Silke weegt 698 gram.
De reutjes 776,  656,   695,   736 gram.
Ik heb een incontinentie matje in het hok gelegd zodat de kleintjes daar kunnen plassen.

Met de koude nu kan ik ze nog niet buiten laten.

Het ziet er nu gunstiger uit wat de weersverwachting is dus gaat het buiten uitlaten binnenkort van start.

Dit is de laatste maandag dat de kleintjes allemaal nog in het nest zijn.
Volgende week rond deze tijd heeft u het kleintje thuis.
Ze groeien als kool, en zijn nu ook erg leergierig aan het worden.
Op het filmpje wat ik hieronder mee zal sturen kunt u zien dat het niet mee valt door de groep heen te wandelen.
Zeker niet als er veters in de schoenen zitten.
Ik sluit ze geregeld op in hun verblijf om te eten en te slapen.
Als ze wakker worden doe ik het rennetje open en zeg..... "gauw buiten! Kom op gauw buiten!" Ze rennen allemaal tegelijk mee naar buiten waar dan gepoept en geplast wordt.
Als dat klaar is gaan ze spelen en dat doen ze met alle honden tegelijk, ook de grote.
Als het te wild gaat protesteren ze of gaan op hun rug liggen.
Mamma Nikita houdt nog steeds de wacht, doe niet één van de kleintjes pijn want dan springt zij tussen beide.

Het ritme zoals ze nu hier gewend zijn is voor de nieuwe eigenaren goed om te weten.

- tegen een uur of elf 's avonds laat ik de hondjes uit voor de nacht.
- om ongeveer 7 uur 's morgens laat ik de kleintjes uit om te plassen.
(Vanavond gaan ze in een kleine eigen bench slapen.
Tot nu toe sliepen ze nog in de groep).
-tegen 8 uur krijgt hij eten, een hand vol.
- daarna even naar buiten om misschien nog wat weg te brengen en dan is het weer een tijdje slapen.
Het is belangrijk dat hij water kan drinken als hij wil.
Sommige van dit nest spelen met het water in de bak, dan wordt de omgeving rond de bak kletsnat, in dat geval een bodempje water geven.
Tegen 12 uur weer etenstijd, weer een behoorlijke hoeveelheid geven.
Na het eten uitlaten en misschien spelen, uw puppy vertelt het u zelf wel.
Daarna weer slapen.
Tegen een uur of vijf krijgen ze hier hun laatste maaltijd zodat ze voor de nacht meestal hun ontlasting weg hebben kunnen brengen.

En dan zijn ze opeens acht weken oud en worden opgehaald zoals hier Sjoerd.

Sjoerd de Wakkere Rakker net "uitgevlogen"

How are you? Hope you and your dogs are well.

Sjoerd is very well here. He just finished all of the vaccinations including the rabies last week. He is very healthy and he wants to eat everything. He is very active and wants to play with all of the family members. We are happy with him. We are going to train him in the school because he has finished all of the vaccinations and is safe now.

Keep in touch. Attached are some photos of Sjoerd. 

Best wishes,

De eerste paar nachten is het verstandig de pup in zijn bench bij u te houden naast uw bed.
Als hij gaat huilen kunt u uw hand even bij hem houden en zo laten weten dat het goed is.
Hij moet wel in zijn "eigen" bed slapen, en ook niet midden in de nacht uitgelaten gaan worden.
Als men om pakweg drie uur in de nacht de hond uit gaat laten went hij hieraan en zal dit dan blijven vragen.
Persoonlijk slaap ik dan liever door....

Verder....... een puppy moet altijd plassen als hij geslapen heeft.
Dus als u hem een tijd heeft zien slapen kunt u hem wakker maken en dan even uitlaten.
Mochten er vragen zijn hierover dan hoor ik dat graag van u.

Sjoerd de Wakkere Rakker

My dog, Sjoerd, is doing very well. He is lovely and has a very close relationship with family members. We all love him very much!

Sjoerd tien maanden oud

Sjoerd 

Sjoerd de Wakkere Rakker

Even een berichtje over Silke.
Het gaat erg goed hier met haar. Ze is hier heel snel ingeburgerd. In de tuin heeft ze eerst alles verkend. De kippen waren doodsbang voor haar. Haan en hennen zaten tegen het gaas aan gedrukt en zij lag een paar meter ervoor in tijgerhouding.
Inmiddels gaat het goed. Net lag Silke onder de stoel en de haan en 1 hen stapten naar binnen. Geen probleem, ze reageerde niet.

Slapen was zoals verwacht goed. Alleen vorige week donderdag op vrijdag werd ze van ons wakker toen we om 5 uur naar de wc gingen. Ze begon te piepen en krabbelen tegen het gaas aan de bovenkant van de stoffen bench. Ik had het niet in de gaten, maar madammeke had met de nagels de rits opengetrokken en was de kamer in gegaan. We hadden de deur op een kier laten staan.
Einde stoffen bench.
We hebben haar daarna in de kamer laten slapen in de metalen bench. Maar om 4 uur huilde ze. Troostende woorden hielpen niet. Sindsdien gaat die bench mee de slaapkamer in ‘s-nachts.

Ze heeft al veel kennismakingsbezoek gekregen. Eerst buren en afgelopen weekend kinderen en kleinkinderen. Silke vindt alles even leuk en iedereen vindt haar leuk.
Nu ik aan het schrijven ben en even niet oplet heeft ze de kamer wat verbouwd met versjouwen van een schapenvacht en haar speelgoed o.a. een houten veger van buiten,
haar grote vondst.

Als baasje de kamer uitgaan piept en jankt ze. Dat heb ik met kleine stukjes snoep gelukkig kunnen indammen. Maar wel leuk zo gek als die twee op elkaar zijn. Tom wandelt al een poosje met haar aan de riem. Ik heb dat vandaag voor het eerst gedaan. Dat moet nog meer geoefend worden, maar dat zal de komende tijd wel lukken.

Afgelopen vrijdag woog Silke iets meer dan 2 kg. Ze eet rustig, neemt af en toe een hapje. Prima zo.

Nog even een update van Silke (drie maanden oud). Afgelopen nacht piepte Silkeom half vijf. Tom werd wakker, ik niet. Hij heeft haar even op het grasveld gezet. Plassen, poepen en weer slapen tot half zeven.
Ze at af en toe iets en dronk ook zo. Ik denk dat ze nog zoveel nieuwe impulsen te ontdekken had dat dat belangrijker was dan eten.

Ze vond het spelen met vooral een vosje, dat een piep en een klik geeft als ze op de kop bijt erg interessant. En niet te vergeten een vloerkleed van wollen marcaronie. Dat is leuk, alleen mag dat niet. Wel jammer maar je kunt het toch iedere keer weer proberen!
Ze is eigenlijk het liefst in de tuin. Vond een soepbotje dat je omhoog kunt gooien en mee in de kamer kunt nemen.

Silke heeft Tom om haar vingertje gewonden. Tjonge wat kan ze dat goed. Al haar charmes in de strijd gegooid. Echt prachtig om te zien.

Morgen een afspraak maken met de dierenarts.

Wij zijn bezig geweest een filmpje te maken, maar dat werd veel gras en weinig Silke. 

Silke is een heerlijk druk stukje speelgoed. Prachtig om te zien hoe ze zelf speelt en met ons. Tom wandelt veel met haar. De 30e ga ik met haar op cursus, want ik kan nog wel wat leren. Wat is ze pienter.

Ze heeft via een stapel stenen een gat in de tenen erfafscheiding gevonden en zich in de tuin van de buren laten vallen. Ze zag de buurvrouw in de tuin aan het werk en wilde even naar haar toe. Hoezo is het schipperke een eenkennig ras!

Het is een heerlijk knuffeltje. En echt het hondje van de baas. Als Tom de deur uit gaat piept en jankt ze. Dat is ze gauw weer vergeten als ik met een balletje gooi of een ander speeltje. 

15-07-21 Silkes vaardoop

Gisteren lazen we met verbazing in het Schipperkes krantje het verslagvan de boottocht dat een halfzussen van Silke heeft gemaakt.

Met Silke ging de tocht die we een paar weken geleden maakten met ons kajuitzeiljachtje totaal anders. Het ging voorbeeldig. En we hebben best veel meegemaakt.
Het begon met heel rustig weer. We konden niet zeilen en voeren op de motor naar Urk.
Dat is maar een uur of drie vanuit Dronten. Onder bruggen door en door twee sluizen, waarvan er één 5 meter diep is.
Silke kreeg van te voren haar zwemvest aan en ze was aangelijnd en vast aan de boot.
‘S nachts ging ze in een stoffen bench. Zowel zwemvesten als bench vond ze niet erg leuk, maar ze berustte zonder mopperen daarin. Ze kreeg wel iets lekkers en er was een voor haar nieuw speeltje aan boord plus een paar bekende en een botje.
Het was toch een tocht van 5 uur
naar Makkum en vervolgens op de motor naar het wad; een zandplaat ,genaamd Langezand. Het was de bedoeling om daar met een aantal andere boten
droog te vallen.
Er waren wat onervaren droogvallers bij en dan moet je geen stuk hebben met blubber.
Voor Silke was het eerst een beetje raar. Er stond nog een laagje water en dat was bah vies, zout.
Er was een hele grote kring boten, 16 stuks. Ze liep met Tom mee naar de andere boten. Allemaal leuke gezellige mensen vond ze en omgekeerd. Ze was meteen opgenomen in de groep.
Het weer was ook prachtig, echt genieten.
‘S-avonds begon het te waaien. ‘S-nachts was een van de rollen die onder de boot lagen om scheefzakken te voorkomen losgeraakt en gaf best een harde tik tegen het onderwaterschip met grote regelmaat.
Silke lag in haar bench en beschouwde die als veilige thuis. Ze gaf geen kik.
De volgende dag zijn we met een pittig windje zeilend via de sluizen naar Makkum gevaren. Ze vond alles prachtig. Stond met haar pootjes op de rand van de boot en keek naar de golfjes.
De boot is nu “haar” boot.
Één van de leden van de schepenkring zei: ”dit hondje is een gouden greep voor jullie”.

Silke de Wakkere Rakker 

Op 30 december 2021

Nu zijn er ook nog wel een paar dingen die minder makkelijk zijn: ze loopt makkelijk weg, niet ver, maar ze moet wel altijd aangelijnd zijn. Los lopen moet nog geoefend worden. Als ik roep: “Silke hieeeeeer” met een hoge stem komt ze meteen, want dat is al gekoppeld aan lekkers toen ze nog heel jong was.
Ze heeft wel haar basiscursus’ diploma gehaald.

En lekker doen wat wij niet goed vinden is natuurlijk voor haar een succesnummer. Je ziet haar bijna lachen.
Ze is een aanwinst voor ons.

Verslag van de baasjes van Silke staat hierboven 

Sergio de Wakkere Rakker en rechts Midas de Wakkere Rakker

Midas is een zoon van Eowyn en Lex Luthor du Dragon Rouge de Jupiter, deze reutjes zijn halfbroertjes.

Sevke de Wakkere Rakker

Sevke doet het volgens ons voortreffelijk.

Heel leergierig, attent en vooral ook, zonder ook maar de minste  kwaadheid.

We hebben hem nog nooit horen grauwen laat staan naar iemand bijten. Dat is wel heel erg fijn met onze kleinkinderen die vaak over de vloer komen.

Ook blaft hij niet. Niet naar andere honden en ook niet als de bel gaat.

Wel wil hij nog steeds graag naar andere honden, dan begint hij aan de riem te trekken. Jeugdigheid. Gaat er nog wel vanaf.

Kortom:

Voor ons een perfect hondje.

Sevke de Wakkere Rakker 10 maanden oud

Sevke de Wakkere Rakker op het gras

Sebastiaan de Wakkere Rakker 

Het gaat erg goed met Sebastiaan (roepnaam Knut).

Van de 9 weken vaccinatie heeft hij flink last gehad, hij had de vaccinatie in de ochtend gekregen en is eind van de middag terug geweest en heeft toen een verdoving gehad. De dagen daarna had hij ook last van diarree met bloed, hij is toen nog getest op parvo en giardia maar dit had hij gelukkig niet. De week daarna was hij weer de oude. 
Morgen heeft hij zijn 12 weken afspraak voor de vaccinatie staan en is inmiddels 3 kg. 

Het is een erg ondeugend hondje met een eigen wil. Hij is erg slim en leert snel. Aan de lijn lopen gaat ook erg goed. Het is geen knuffelhondje en is ook wat bijterig op dit moment, maar volgens mij komt het wisselen van de tanden er ook aan. Verder is hij erg snel en vindt hij het geweldig om te wandelen, te spelen en voor het raam te zitten om naar buiten te kijken naar andere hondjes die langs komen. 

Hij is 4 keer op puppycursus geweest en doet het erg goed! Met andere honden spelen vindt hij geweldig, hij is niet bang en hij heeft niet door van zichzelf dat hij zo klein is. 
Het is een geweldig hondje!